| |
αν βαλει κανεις την φαντασια του να δουλεψει
θα μπορουσε ακομα να ακουσει
τους ψιθυρους των περασμενων αιωνων να του μιλουν.
οι κραυγες θανατου
και το αρωμα του χθες
θ'ανατελλουν για παντα
στη μεσαιωνικη πολη του μπρουτζ.
σημερα,
βλεπεις ανετα τουριστες να χαζογελανε
στο ιδιο παγκακι που καποτε
καποιον αγκαλιαζε ο μαυρος θανατος.
σκιες αντρογυνων που μαλωνουν
στη λιμνη που καποτε θα θυσιαζονταν ζευγαρια
-σαν τιμημα να μεινουνε μαζι-
η λιμνη της αγαπης ονομαζεται!
τοτε και τωρα...
τα δεντρα!
ποσο σφιχτα σκεπαζουνε τα κλασσικα κτηρια
και εκπεμπουνε αρωμα γκοθικης γοητειας.
οι ανθρωποι που εζησαν
κατω απ'τους βρεγμενους ουρανους του μπρουτζ!
ποτε δεν ξεχασαν την τυχη και καταρα του να ζουνε εκει.
ποτε δεν θα μαθω τις ενδοξες σκεψεις τους.
πως εγραψαν τις λεξεις τους στο χρονο
και ποιες ιδεες τους συνοδεψαν ψιλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
