| |
[color=black][I]
Μια φορά κι έναν καιρό
τα ποντίκια βρίσκαν την
τροφή τους στους αγρούς.
Χαριτωμένα δε θα τα ´λεγε κανείς
αλλά δεν ήταν κι άσχημα.
Ζούσαν στην εξοχή με τα ξαδέρφια τους
τις νυχτερίδες και τα σκιουράκια.
Είχαν όμως και εχθρούς
-τις γάτες και τις κουκουβάγιες-
τους οποίους ήξεραν και
προσπαθούσαν να προφυλαχθούν.
Κι ύστερα ήρθαν οι άνθρωποι.
Άρχισαν να χτίζουν σπίτια στην εξοχή
να καλλιεργούν τους αγρούς και να ρίχνουν
φυτοφάρμακα και ποντικοφάρμακο
για να προστατεύσουν τη σοδειά τους.
Με τον καιρό τα σπίτια έγιναν πόλεις
και τα ποντίκια δεν είχαν
πια που να κρυφτούν
παρά μόνο στους υπονόμους.
Όταν βγαίναν από κει βρωμούσαν
γι' αυτό οι άνθρωποι τα σιχαίνονταν
και προσπαθούσαν
να τα εξολοθρεύσουν.
Η μοίρα των νυχτερίδων
δεν ήταν καλύτερη·
Οι άνθρωποι τις φοβούνταν
και είχαν σκαρώσει ένα σωρό
απαίσιες ιστορίες γι' αυτές.
Οι πιο τυχερές,
βρήκαν καταφύγιο σε σπηλιές
και ζούσαν σχεδόν ανενόχλητες
-μέχρι οι άνθρωποι ν´ αρχίσουν να
εξερευνούν και τα σπήλαια-
άλλες παρέμειναν στα λιγοστά δασάκια
κι ελάχιστες κατάφεραν
να ζήσουν στις πόλεις.
Μόνο τα σκιουράκια δεν είχαν πρόβλημα
γιατί παρόλο που τα δέντρα
είχαν λιγοστέψει επικίνδυνα
οι άνθρωποι τα θεωρούσαν όμορφα
τα συμπαθούσαν και τα
τάιζαν όταν τα έβλεπαν
στα πάρκα ή στα δασάκια.
Τα ποντίκια λοιπόν
-για να μπορέσουν να επιβιώσουν-
άρχισαν να κλέβουν τη σοδειά
απ´ τα κελάρια των ανθρώπων.
Αυτό φυσικά δεν άρεσε
καθόλου στους ανθρώπους
που επινόησαν τις φάκες
για να τα ξεπαστρέψουν.
Τα ποντίκια έβλεπαν το τυρί
αλλά δεν έβλεπαν τη φάκα
και στην αρχή οι άνθρωποι
τα σκότωναν με ευκολία.
Ώσπου μια νυχτερίδα που ζούσε στην πόλη
είδε από ψηλά τι γινόταν
και ειδοποίησε τα ποντίκια.
Επειδή οι νυχτερίδες
ήταν κι αυτές κυνηγημένες
απ´τους ανθρώπους
τα ποντίκια τις συμπαθούσαν και τις άκουγαν
-κάποια μάλιστα τις θαύμαζαν
γιατί είχαν φτερά και
μπορούσαν να πετάξουν-.
Έβαλαν έτσι τα πιο δυνατά ποντίκια
να σηκώνουν τη φάκα
κι άρχισαν να κλέβουν το
τυρί χωρίς να πιάνονται.
Οι άνθρωποι άρχισαν να προβληματίζονται
που έβλεπαν τις φάκες
αδειανές και τα ποντίκια άφαντα.
Κατασκεύασαν λοιπόν πιο δυνατές φάκες
που δεν μπορούσαν να σηκώσουν
ούτε τα πιο δυνατά ποντίκια
και τα ποντίκια άρχισαν
και πάλι ν´ αφανίζονται.
Ώσπου ένα χορτάτο σκιουράκι
που κατάλαβε τι συμβαίνει
και θέλησε να βοηθήσει
εξήγησε στα ποντίκια τι συμβαίνει
και προσφέρθηκε να
σηκώνει αυτό τη φάκα
για να παίρνουν εκείνα το τυρί.
Από κει και πέρα οι απόψεις διίστανται.
Κάποιοι λένε πως τα ποντίκια
-που εν τω μεταξύ
είχαν αλλάξει γνώμη και θεωρούσαν
τα σκιουράκια εχθρούς τους επειδή
είχαν την εύνοια των ανθρώπων-
δεν άφησαν ποτέ το
σκιουράκι να τα βοηθήσει.
Άλλοι πάλι λένε πως τα ποντίκια
άφηναν το σκιουράκι να τα βοηθήσει
-παρόλο που το αντιπαθούσαν-
μέχρι το σκιουράκι να πεθάνει.
Υποστηρίζουν μάλιστα
πως προς το τέλος της ζωής του
το σκιουράκι ήταν τόσο
αδυνατισμένο και βρώμικο
που δεν μπορούσες πια να το διακρίνεις
απ´τα υπόλοιπα ποντίκια.
Άλλοι τέλος ισχυρίζονται
ότι παρόλο που το σκιουράκι δέχτηκε
αρχικά να βοηθήσει τα ποντίκια
δεν άντεξε για πολύ το φθόνο
και την εκμετάλλευση
και τα παράτησε.
Το αποτέλεσμα πάντως
το ξέρετε όλοι.
Το βλέπετε εκεί που συχνάζουν
τα ποντίκια και
τα ξαδέρφια τους...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
