| |
[B]" Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο ", [/B]ονόμασε η Κική Μαυρίδου την ποιητική συλλογή της, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2009, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ. Και μόνον ο τίτλος προϋποθέτει, πως ο αναγνώστης θα διαβάσει ερωτική ποίηση.
Είναι μια λυρική αφηγηματική, με πινελιές σουρεαλισμού σε κάποια από τα σώματα της γραφής. Η θεματολογία περιλαμβάνει σιωπές και παύσεις, μνήμες και νοσταλγίες, αφίξεις κι επιστροφές, συνθέτοντας το αποτύπωμα μιας ερωτευμένης γυναίκας και πως αυτό ξεδιπλώνεται στις γραμμές της ποιητικής διαδρομής της.
Η ποιήτρια τολμά να ερωτευθεί και να μιλήσει με θάρρος για όλα εκείνα που την συγκλόνισαν, σε πρώτο πρόσωπο πάντα.
Εξομολογείται και ταυτόχρονα κοινωνεί όλα εκείνα τα αγγίγματα, που την έκοψαν και που τώρα πονάνε, λουσμένη από το φως των ματιών, που την ζάλισαν και ως ρίζα την έδεσαν σε ηρωικές καταδύσεις αναμονής.
Αποζητά να δραπετεύσει από την φυλακή και να χαθεί σε μιαν άλλη, εκείνη του βιωμένου ονείρου, ζώντας τα σκοτάδια που εμπεριέχουν το φως σε μια σχέση δυνατή.
Δικαιούται και θέλει ν' αγαπήσει και ν' αγαπηθεί και το θέλει τώρα, όχι πριν, όχι μετά.
Ο ουρανός υπάρχει κι εκείνη ζητά να πετάξει, χωρίς να φοβάται τη ζωή και το ξεκίνημα στις άγνωστες περιοχές της αγάπης. Αμνήμων σε ότι πριν βίωσε, γυρίζει σελίδα κι ανταμώνει ερωτεύσιμη κι ερωτευμένη νέες συγκινήσεις με το μαχαίρι να μπαίνει βαθιά στις αισθήσεις.
[B]"...για σένα..."
Ερωτεύομαι τις μικρές κινήσεις σου που με πλησιάζουν
Το τυχαίο άγγιγμα όταν μου δίνεις το ποτήρι
Το αμήχανο χαμόγελο όταν τα μάτια σου επισκέπτονται
τα δικά μου
Μείνε εκεί που είσαι... να σε κοιτάξω ακόμη μία φορά,
και ακόμη μία,
και μία,
μία...
Ατέλειωτη στιγμή η ομορφιά σου
Δίπλα σου μεγαλώνουν οι ανάσες
Τα καλοκαίρια ξεχνούν να χειμωνιάσουν
στέκουν μαζί σου και δεν φεύγουν αν δεν φύγεις
Και γω μαζί σου...
να μην αλλάζω εποχή
Ερωτεύομαι
Το θυμό σου
Τα κουρασμένα ανέκδοτά σου
τις ατυχείς επαναλήψεις σου
Τη φλύαρη εκδοχή σου
Μείνε όπως είσαι... αφού αντέχω
να ερωτεύομαι
αντέχω
αυτόν το μικρό Γολγοθά που με οδηγεί
στην Ανάστασή σου..."[/B]
Στη ροή του χρόνου, τα αμετακίνητα μετακινούνται απειθάρχητα, από νόμους κι εξισώσεις που η καρδιά δεν γνωρίζει, δεν ορίζει. Καθορίζει συμπληγάδες που θα πρέπει να περαστούν, και να ξεφύγουν σκέψεις κι υποσχέσεις από ερωτήσεις μετέωρες, σε καιρό απουσίας τότε που όλα έχουν τελειώσει, μένοντας πίσω η μνήμη να αναπωλεί, απέναντι σε μεγάλα λόγια, σε εξουσίες άρνησης.
Ότι εδόθη, εδόθη, ματώνοντας σιωπές και δάκρυα μη μπορώντας να σώσουν ένα τέλος που ήρθε, διαψεύδοντας προσδοκίες με παραδεκτές συστολές σε ιστορίες πίκρας.
[B]"...μνήμη..
Κι όταν μου ζητήθηκε κάτι να στερηθώ
στερήθηκα τη μνήμη
Προς τι οι τόσες θύμησες;
Οι περασμένες αγκαλιές;
Τα όμορφα κοιτάγματα;
Οι κάποτε ερωτικές συνευρέσεις;
Οι μνήμες...
βαρίδια του παρελθόντος
Πόσες μνήμες χωράει το παρόν;
Πόσο παρελθόν αντέχει το μέλλον;
Και τα μάτια σου... μέρος του χθες
αφού σήμερα άλλαξαν βλέμμα
Προς τι οι θύμησες λοιπόν;
Προς τι η βασανιστική αναζήτηση του χθες;
Με έκανες >...
Γιατί τόση επιμονή να σε κάνω >;
Και όταν μου ζητήθηκε κάτι να απαρνηθώ
απαρνήθηκα τη θύμησή σου γιατί
δεν θέλω να είσαι κάποτε,
θέλω να είσαι τώρα
Όχι να σε θυμάμαι, να σε ζω αγάπη μου
Όχι να με ήθελες, να με θέλεις μάτια μου
Όχι μνήμη, ζωή να γίνεις
να ζούμε,
όχι να θυμόμαστε ότι ζήσαμε..."[/B]
Για τους [B]"εραστές της γης"[/B] που ξυπνούν κι ανοίγουν την πόρτα, σπάνε δεσμά και φώτα ανάβουν για να κρυφτούν οι σκιές η ποιήτρια θα προτάξει τα [B]"θέλω" [/B]της, εκεί που απολύγουν οι άκρες των δαχτύλων, με εισητήριο επιστροφής στην τσέπη για νέες κατακτήσεις στο πεδίο των ομολογημένων ερώτων.
[B]"...οι εραστές της γης...
Τα πόδια σου ... οι εραστές της γης...
Γυμνά πατούν πάνω της
φέροντας όλο το βάρος της ομορφιά σου
Προκλητικά γυμνά
αφήνουν τ' αποτυπώματά τους
στο υγρό χώμα
Ζηλεύω την οικειότητα του σύμπαντος
με τα γυμνά σου μέλη
Τα δάτυλά σου που χαϊδεύονται στα βότσαλα
Τη φτέρνα σου που τρίβεται στην άμμο...
Τα πέλματά σου εκπορνεύονται τις αποστάσεις
Πόσο κοστίζει η δική μου να την περπατήσεις;
Τιμολόγησέ την κι έλα να με βρεις
Θα σου 'χω ζεστό νερό με αλάτι
και όλα τα χάδια που αντέχω...
Τρέξε πάνω μου, προχώρα με, στάσου... ό,τι θέλεις!
Θα σου 'χω ζεστό νερό...
...μόνο μείνε...
...ζεστό νερό...
Μα, αν φύγεις... πες πρώτα ένα >
Όχι για τους τύπους
αλλά για να έχω κάτι τελευταίο να θυμάμαι
από την πρόσκαιρη κτήση του φευγαλέου..."[/B]
Καλοτάξιδο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
