| |
| | Επαναστάτης σε απραξία |  | | |
Σαν καταιγίδα σ’ έρημο μοιάζεις
Μέσα σου κλείνεσαι, παλεύεις και αλλάζεις
Πρόσωπα, χνώτα, ψέμα κι αλήθεια
Γίνεσαι αφρός που ‘χει ξεβράσει η συνήθεια
Αναρωτιέσαι κι όλο αρνιέσαι
Διαλέγεις μία σου ατάκα και κρατιέσαι
Μα είναι άλλος, πολύ μεγάλος
Ο αριθμός που τεχνηέντως δίνει ο σάλος
Χορεύεις, πίνεις παραδομένος
Είσαι από αίμα κι από σάρκα εξαρτημένος
Ποθείς και βρίζεις, πονάς κι εθίζεις
Όσους σ’ αγάπησαν παράλυτους τους χρίζεις
Υποταγμένος, όχι δεμένος
Είσαι από χρόνια βαφτισμένος και φτιαγμένος
Με σκόνη, φούντα, άσπρη και μαύρο
Θαρρείς πως ζεις μα σε κρεμάσανε στο κάδρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Είναι σκληρό να θυμάσαι, μα πιο σκληρό να ξεχνάς...... | | | |
|
peiraiotissa
14-04-2010 @ 04:30 | Ποθείς και βρίζεις, πονάς κι εθίζεις
Όσους σ’ αγάπησαν παράλυτους τους χρίζεις
Καλησπέρα Χαρά..... ::up.:: ::up.:: | | ppoppo
14-04-2010 @ 16:41 | Θαρρείς πως ζεις μα σε κρεμάσανε στο κάδρο
δυνατο ::rol.:: | | TAS
15-04-2010 @ 11:00 | ένας κρεμασμένος . . . αλί . . | | Adoletes
18-04-2010 @ 15:29 | ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ!!!!!!!
Χαίρομαι που τα λέμε, υπάρχη όμως κάποιο πρόβλημα και θέλω τη βοήθειά σου! Καλό σου βράδυ. ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
