| |
[I][B]ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κι έφτασε κείνη η ώρα που ξανά δε θα μ’ ακούσεις
δε κελαιδούν πια στη ζωή πολύχρωμα πουλιά
Αχ θεέ μου να’ ταν σα και πριν τα λόγια σου από μέλι
και να μου χάιδευες ξανά τα αχόρταγα μου αυτιά
Σε ψάχνω πάντα μα η καρδιά μου πέρα φεύγει
δε μου μιλάς πια δε ζητάς να με δεχτείς
Γεμάτα τα σαλόνια σου το πλήθος περιμένει
ποτέ δε φτάνει ο χρόνος σου κι εμένανε να δεις
Και σε κοιτάζω επίμονα στα μάτια κάθε βράδυ
θα ορκιζόμουν πως γυρνάς με κούραση τη κεφαλή
Το βλέμμα αναζητάει το φως σου στο σκοτάδι
και τη φωνή σου που ΄ναι απόμακρη και σιγανή
Μήπως να’ ρχόμουν πιο κοντά να σε αγγίξω
να παρατήσω όλα τ’ άλλα μόνα τους στη γη
και σαν τον άγγελο λευκά φτερά ν’ αναπτύξω
πέρα απ’ το θάνατο να σβήσω τη πληγή[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
