βρώμικο χνούδι κάθε σου λέξη
πεφτει επανω μου αφήνοντας ξινίλα
και ουτε ξερω ποιος μου ΄χει φταίξει
που δεν μπορώ για να χαρω το μεγαλείο της σιωπής
να μην ακούω ,οταν μην ποναω
και όταν θελει το κορμι μου για να τρέξει
ή το ψαλίδι όταν μου κόβει
από τη ριζα τους όρχεις τις ψυχής
ειναι απλο ψιτι...ξεκιναμαι απ'τα μικρα ....
παιρνουμε το ψαλιδι...και κοβουμε....τις παρανυχιδες πρωτα....για να μη σκαλωνουν στο χνουδι... ::whist.::
