Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο δρόμος σου είσαι εσύ
 Ο τίτλος δανεισμένος ..... Ένα πείραμα θέλει πάντα δύο... Kostas , δικό σου :)))
 
Γνωστοί και ξένοι
μπρος σου στημένοι.
Φθαρμένη η χλαίνη
πα’ στο σώμα της ζωής
Κι όσα ταξίδια
ήπιες σαν ξύδια
Χριστός στα ίδια
επιστρέφεις επί γης.

Να σε σταυρώσουν
όσοι σε νιώσουν,
Κι όσοι προδώσουν
την αλήθεια που πουλάς.
Στο Γολγοθά σου
τρέμει η χαρά σου
όπως του ράσου
τα στολίδια, που φοράς.

Κι είσαι σαν ξένος
σ’ αυτό το γένος
που μόνο μένος
του χαρίσανε οι καιροί.
Αφού ο καθένας
ζει σαν κανένας,
μόνος και ένας
την αγάπη λοιδορεί.

Βαθύ το κρίμα
βαρύ το βήμα,
κι αυτό το νήμα
σαν λεπτή κλωστή, χρυσή.
Δένει και λύνει
μα δεν σ’ αφήνει
να δεις με ευθύνη
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
poetryf
21-04-2010 @ 14:31
http://www.youtube.com/watch?v=fWdEeyDc-L4
Γιάννης Ποταμιάνος
21-04-2010 @ 14:34
Κι είσαι σαν ξένος
σ’ αυτό το γένος
που μόνο μένος
του χαρίσανε οι καιροί.
Αφού ο καθένας
ζει σαν κανένας,
μόνος και ένας
την αγάπη λοιδορεί.

Μπράβο Αθανασία
σωστό και όμορφο
Καλό βράδυ
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
Δέσποινα1971
21-04-2010 @ 14:39
υπέροχο!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Kostas Houston
21-04-2010 @ 14:48
Αθανασία οι αφορμές για την έμπνευση μας περιτριγυρίζουν όλους. Λίγοι όμως μπορούν να φέρουν στον κόσμο αυτά που φέρνεις εσύ. Χαίρομαι που στάθηκα η αφορμή για αυτό που έγραψες. Υποκλίνομαι ταπεινά.
χωρικός
21-04-2010 @ 14:49
ωραίο εγχείρημα! εξαιρετικά και τα δύο ::yes.::

υ.γ μεταβίβασε στον Κώστα να μήν τα γράφω δυό φορές.. ::laugh.::
ΚατεριναΘεωνα
21-04-2010 @ 14:50
ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ
::theos.:: ::yes.::
malkon64
21-04-2010 @ 15:28
Βαθύ το κρίμα
βαρύ το βήμα,
κι αυτό το νήμα
σαν λεπτή κλωστή, χρυσή.
Δένει και λύνει
μα δεν σ’ αφήνει
να δεις με ευθύνη
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.


ΔYNATO (ΠΟΙΗΤΙΚΑ) !!!



::up.:: ::yes.:: ::yes.::
Christa E.
21-04-2010 @ 16:25
Να σε σταυρώσουν
όσοι σε νιώσουν,
Κι όσοι προδώσουν
την αλήθεια που πουλάς.
Δένει και λύνει
μα δεν σ’ αφήνει
να δεις με ευθύνη
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.
ΈΞΟΧΟ Αθανασία μου!!!!! Έτσι!!! Πάντα να υπάρχουν όμορφες εμπνεύσεις!!!! ::up.:: ::theos.:: ::hug.:: Καλημέρα!!!!!
elena351
21-04-2010 @ 21:47
::theos.:: Καλημέρα κουμπαρούλα μου !! ::theos.::
http://www.youtube.com/watch?v=CnE5CbcA8nk
μηχανοδηγος
21-04-2010 @ 22:56
Πολύ καλό......
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
22-04-2010 @ 00:41
::up.:: ::up.:: ::yes.::
Ναταλία...
22-04-2010 @ 01:35
Εξαίρετο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Ελένη Σ.
22-04-2010 @ 02:15
Δεν ξέρω ακριβώς την αφορμή της έμπνευσης. Βλέπω όμως το αποτέλεσμα, το οποίο είναι πολύ δυνατό και με ουσία! Έχεις ένα όμορφο τρόπο να «ακουμπάς» το κάθε τι!

agrafos
22-04-2010 @ 05:37
καλοοοοοοοο!!!!!!!!!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
22-04-2010 @ 06:39
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
peiraiotissa
22-04-2010 @ 07:17
Δένει και λύνει
μα δεν σ’ αφήνει
να δεις με ευθύνη
πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.

.............Ποίηση........



::theos.:: ::theos.::
Ιχνηλάτης
22-04-2010 @ 08:52
Ουσιώδες και "γεμάτο"!
Μιά ομορφιά!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο