| |
επεισ 7
Ηταν ο τυφλός που είχε συναντήσει στην αρχή της αναζήτησης του."Έκανες πολύ σωστά που δεν συνέχισες ν απορροφάς γνώσεις",του είπε χαμογελώντας καθώς τον ζύγωνε.
Εκείνος απ το ξάφνιασμα και την έκπληξη ανάμικτη με φόβο,μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει ξανά το ερώτημα του.
Ο τυφλός τότε γυρίζοντας του την πλάτη ,του ζήτησε να τον ακολουθήσει εκεί που έδειχνε να τελειώνει το σιδερένιο μονοπάτι.Εκεί που αμέτρητες ανθρώπινες φιγούρες αναζητούσαν πεισματικά καινούργιες γνώσεις πέρα απ την εποχή τους,πολλές φορές προσκρούοντας η μια στην άλλη.
"Δεν είναι τυφλοί φίλε μου, αλλά προπέτες και υπερφίαλοι και αναζητούν το χρυσό μονοπάτι που καταλήγει τάχα στο Ωμέγα", είπε ο γέροντας προβλέποντας τα ερωτήματα που σίγουρα θα έθετε ο προστατευόμενος του.
"¨Κι εσύ εκεί θα κατέληγες, αν δεν..". Ακατάληπτα τα λόγια του χωρίς ειρμό, στροβίλισαν για πολύ ώρα τον ήδη υπερφορτισμένο του εγκέφαλο του αναζητητή. Όμως βρήκε τη δύναμη να επιμείνει ξανά στο αναπάντητο ερώτημα του "τί σημαίνει αποφλοιωμένος, γέροντα?"
"¨Μα εκείνος ,που έχει χάσει την υλική του υπόσταση,τον φλοιό του δηλαδή",του απάντησε χαμογελώντας και συνέχισε .."Την εποχή που κτίσθηκε εκείνος ο τοίχος, ήσουν ήδη πεθαμένος προ πολλού φίλε μου,δηλαδή..ανύπαρκτος για την δική τους εποχή"¨
"Δηλαδή αυτές οι γνώσεις με τα δάκρυα και τα αίματα σ εκείνους τους τοίχους ανήκουν στο μέλλον,?"
¨Ο γέροντας κάθησε για λίγο στη βάση του ενός απ τους δυο τοίχους αντικρυστά του, προτρέποντας να τον μιμηθεί."΄Είσαι θρέμμα του 18ου αιώνα και έπρεπε να ψηλαφίσεις μόνο τις έως τότε γνώσεις.Όμως εσύ προχώρησες σε μελλοντικές ,ακατάληπτες και ακατάλληλες για την εποχή σου"¨¨
"Δηλαδή πόσο προχώρησα σεβάσμιε ?",¨ψιθύρισε με συστολή ο αναζητητής χαμηλώνοντας το κεφάλι.
"Κοίταξε λοιπόν φίλε μου, εκείνοι οι τοίχοι που σε ταλαιπώρησαν,περιέχουνε γνώσεις του 20ου αιώνα , που για την εποχή σου δεν αποτελούν γνώσεις ,αλλά προφητικά οράματα, ίσως και παραισθήσεις"
Τότε ο αναζητητής κατάλαβε πως είχε απορροφήσει στη βιασύνη του γνώσεις που αν αποτολμούσε να τις κοινοποιήσει στους σοφούς της εποχής του, στα σίγουρα θα τον χαρακτήριζαν από "¨ευφάνταστο"¨,ως και "παράφρονα"¨ .
"Το ότι ήσουνα ήδη νεκρός για την εποχή τους,αυτό σ έσωσε ",συνέχισε ο γέροντας ατενίζοντας κατάματα και χωρίς φόβο τον ήλιο.
"¨Και γιατί αυτό μ έσωσε γέροντα?"¨ψέλλισε ο αναζητητής της γνώσης,απευθυνόμενος σ εκεινον που τουχε σώσει τη ζωή."¨Γιατί το αποφλοιωμένο,δηλαδή εκείνο που δεν έχει πλέον υλικό φλοιό,δηλαδή το νεκρό .. δεν ξαναπεθαίνει φίλε μου"
Στη συνέχεια αφέθηκε στον κόσμο των ονείρων,που μόνο ο ύπνος χαρίζει στους θνητούς
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
