| |
Κοίτα αγάπη μου κοίτα,που φτάσαμε
Εδώ θάναι η πατρίδα των πεύκων
Ωκεανοί κατεβαίνουνε πράσινοι
Του βουνού την πλαγιά και φλοισβίζουνε
Την ανάσα τους την μυρισμένη
Κοίτα,κοίτα! Τα πάντα είναι διάφανα
Λαγαρά ,δροσερά,φωτισμένα
Οι ουρανοί κατέβηκαν γελούμενοι
Και σε απέραντη αγκάλη μας παίρνουνε
Της χαράς εδώ θάναι η πατρίδα
Θα σε βάλω σε κλίνη μετάξινη
Ως σ’αξίζει και μπρός σου θ’αστράφτει
Θα γελά τ’ανοιγμένο παράθυρο
Κι οι χυμοί της ζωής θα κυλήσουνε
Μες στην κάμαρα να σε τυλίξουν
Τα λουλούδια που τόσο αγαπάς
Θα στα φέρω αγκαλιές εδώ μέσα
Θα σου γνέφουν τριγύρω χαρούμενα
Θα τους γνέφεις κι εσύ και θ’αρχίζετε
Μια γλυκειά φιλική κουβεντούλα
Τα όσα λέν οι σοφοί εδώ θα τάχουμε
Και το γάλα το ψωμί θε νάναι όσο πρέπει
Κι όσα πρέπει θε νάναι τα φάρμακα
Και της έγνοιας οι γύπες θα φύγουνε
Με τα ράμφη τους τα ματωμένα
Ολα εδώ είναι καλά ,μεγαλόκαρδα
Ως κι οι ανθρώποι καλοί,ναί οι ανθρώποι
Εχουν χέρια λαφριά κι απαλότατα
Το τρυφερό να σ’αγγίξουνε μέτωπο
Το μικρό να σ’αγγίξουνε χέρι
Κι έτσι αγάλια θ’ανθίζεις σαν ανθίζεις
Και θα γίνεις σαν είσαι και τώρα και πάντα
Κι έτσι αστέρι θ’ανέβεις στον κόσμο μας
Θ’ανέβεις και θα λάμπεις σαν λάμπεις
Φωτεινή γελαστή και δροσάτη.........
Ω λαμπρό μιας στιγμής παραλήρημα
Ω μεγάλη κι εξαίσια οπτασία
Τότε η τρέλα μπροστά μου χαχάνισε
Και σπιθίσαν τα κόκκινα μάτια της
Και γελούσε στριγγά και γελούσε
Χαχάνιζαν όλα,τα πάντα γελούσανε
Σαν βρόντηξα κάτω στο χώμα
Καλωσύνες λουλούδια και φάρμακα
Και μπορώ πια να σπαράζομαι
Σαν αγρίμι να σκούζω με τρόμο
Και χτυπούνε στους τοίχους της κάμαρας
Οι φριχτές του καημού οι φτερούγες
Μαύρες οι ώρες σταλάζουν στους ώμους μου
Τότε η τρέλα ορθώνεται μπροστά μου
Και με κοιτάει με κόκκινα μάτια
Μόνο εσύ ,μονο εσύ παραλήρημα
Μόνο εσύ αγάπη μου μεγάλη
Αστραπή που το νού μου πυρπόλυσες
Μόνο εσύ όταν όλα με αφήνουνε
Στα χρύσα σου με κρύβεις τα χέρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
