Kostas Houston
25-04-2010 @ 17:03 | Και πάλι η έμπνευση σε ’’χτύπησε’’ ανελέητα... Υπέροχο! | |
Christa E.
25-04-2010 @ 19:01 | Σκούριασε η πόρτα κι εγώ ακόμα
με ένα κλειδάκι μπακιρένιο
να σου ανοίξω επιμένω.
Στραγγίζω δάκρυ από το σώμα
γράσο να πλάσω με το χώμα.
Μα είναι το φως χρόνια σβησμένο
σ’ αυτό το σπίτι ζεις, πεθαίνω.
μόνο η αγάπη να σ’ αγγίξει.
Ίσως κι εγώ. Λέω..θα δείξει.
Πανέμορφη περιγραφή!!!!!!!!!!!!!! Όντως!!!!!! Έμπνευση!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::hug.:: Καλημέρα Αθανασία μου!!!! | |
sofiagera
25-04-2010 @ 21:58 | Κι αν ξεχαστήκαμε, επιμένω
ετούτη η πόρτα θα ανοίξει
Κι όσο παράφωνα κι αν τρίξει
θα δω τον Κέρβερο δεμένο.
Εσένα άθικτο, χρησμένο
μόνο η αγάπη να σ’ αγγίξει.
Ίσως κι εγώ. Λέω..θα δείξει
Υπέροχο όλο!!!Ξεχωριστό!!!! ::up.:: ::angel.:: ::up.:: | |
oneiropola
25-04-2010 @ 23:57 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
την καλημερα μου !!! | |
μηχανοδηγος
26-04-2010 @ 00:09 | μόνο η αγάπη να σ’ αγγίξει.
Ίσως κι εγώ. Λέω..θα δείξει
Εμπνευσμένο..... | |
La Petite
26-04-2010 @ 00:32 | Υπέροχο όπως πάντα Αθανασία μου... την καλημέρα μου... ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
26-04-2010 @ 00:46 | ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | |
Ναταλία...
26-04-2010 @ 02:58 | Μια μέρα φως και δυο σκοτάδι.
Οι δυο μας όψεις σ’ ανταρσία!
Κι ίσως δεν έχει σημασία
του χρόνου τ’ άχρωμο σημάδι
που όλο με σπρώχνει ως τον Άδη
λίγη να πιω αθανασία.
Εσύ θεός κι εγώ θυσία.
Υπέροχο όπως πάντα Αθανασία μου
::yes.:: ::theos.:: | |
Ελένη Σ.
26-04-2010 @ 03:55 | “Στραγγίζω δάκρυ από το σώμα
γράσο να πλάσω με το χώμα”.
Πόσο όμορφη εικόνα! Κι’ ας έχει να κάνει με δάκρυ.
Ολόκληρο όμως το ποίημα μου άρεσε πάρα πολύ και ειδικά αυτή η όμορφη επιμονή, της τελευταίας στροφής, μου λέει πολλά!
| |
RIGA30
26-04-2010 @ 05:45 | ::up.:: ::up.:: | |
Ιχνηλάτης
26-04-2010 @ 11:43 | http://www.youtube.com/watch?v=KwN4lRUPE5M&feature=player_embedded
Μελαγχολικό σαν την μουσική του Χρήστου Λετονού
που έφυγε τόσο άδικα!
Οι στιχοι σου αδιαπραγμάτευτοι σε συναισθηματική αξία. | |
 |
