| |
Η ώρα τρέχει σαν νερό μα η δίψα μου δεν σβήνει,
γιατί δεν πότισε το νου κι ο πόθος δεν μ' αφήνει.
Και ο πόθος βλάστησε ξανά και άνθισε στο βλέμμα
που δεν χορταίνει να κοιτά τον έρωτα σε σένα.
Τον έρωτα σε σένα
Τον έρωτα σε σένα
Σε σένα, που σε ποθώ και ας πονώ
όπως πονάει η ζωή σαν έρχεται στη γέννα.
Οι ώρες καίνε σαν φωτιά και πώς να σταματήσουν,
αφού τα χείλη μου διψούν στα χείλη σου να σβήσουν.
Και ο πόθος μ' έκαψε ξανά και σκόρπισε την στάχτη,
για να σε βρει και να σου πει να γίνεις η αγάπη.
Να γίνεις η αγάπη
Να γίνεις η αγάπη
Για μένα, που σε ποθώ και σε πονώ
όπως πονάει η ζωή σαν έρχεται στη γέννα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
