| |
Ειμαστε η θλιψη
της ασυλληπτης χαρας
που σε καθε καιρο
ερημην μας ανθοφορει..
Οπως οταν σε πλημμυριζει..
ν'αναγνωρισεις την αληθεια
αναβλυζουσα απ' τους βυθους
εκφανση
η ευγνωμοσυνη σου
αγγιζει τους ουρανους
μιας γραμμης πεπατημενης
αχορτασιας παραδοχη σου
αδιεκπεραιωτη
Βαθια η λυπη
καποιας αγεννητης χαρας
φερει ολο το φως απο το σκοταδι
σκεψη που σε ξυπνα πρωτη
ακομη μια οπως-οπως
το σκεπασμα σου
η διπλωμενη ασφυξια
η σωα ντουλαπα
που μας στεγνωνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
