Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εφιάλτης
 
Γονατίζω στη γη που με γέννησε
όπως θα’ πρεπε χρόνια πιο πριν,
Ορφανή από μάνα και κύρη.
Ο Θεός που το βιος μου μηδένισε
προσευχή μου γυρεύει κι αμήν.
Μα οι λέξεις μου’ στήσαν τσαντίρι.

Ποιος να μπει, ποιος να μείνει απ’ έξω;
Ποιος δεν έζησε πόλεμο εδώ;
Και μετά σαν του τάφου η σιωπή
μου σφραγίζει τα χείλη να αντέξω,
με το ζόρι μετρώ το εμβαδό.
Μια πατρίδα σταλιά κι (όμως) όλη ντροπή.

Καταπίνω τον πόνο, σκυμμένη
ματωμένη απ’ το χώμα η παλάμη.
Οι νεκροί μου ζητούν να ανοίξω
τη ζωή σ’ ένα μνήμα που τρέμει.
Και δικό τους ζητούν κάθε δράμι
απ’ το αίμα που θέλουν να ρίξω.

Το τσαντίρι μου τρίζει και γέρνει
ο θεός μου αέρας και φόρα.
Σε μια γη μοιρασμένη που αντέχει
τον εχθρό νικητή να τον σέρνει.
Η αλήθεια φτηνή κι αιμοβόρα.
« Ο Εφιάλτης μας τέλος δεν έχει».



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Tikalouba
01-05-2010 @ 06:22
Τα σέβη μου ::rol.:: ::hug.::
sofiagera
01-05-2010 @ 06:43
Σε μια γη μοιρασμένη που αντέχει
τον εχθρό νικητή να τον σέρνει. ::angel.::

Υπέροχο όλο!!!!
Kostas Houston
01-05-2010 @ 09:37
Kι ύστερα σου λέει καλή πρωτομαγιά... Σπαρακτικό.
Γιάννης Ποταμιάνος
01-05-2010 @ 10:51
Πολύ δυνατό Αθανασία
Καλό μήνα
::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
01-05-2010 @ 10:53
::yes.:: ::yes.::
ΜΝΗΜΩΝ
01-05-2010 @ 13:30
καλό μήνα Αθανασία..... Εκπλητκική ποίηση............ τραγικά εκπληκτική......
Jolene
01-05-2010 @ 13:34
Συγκλονιστικό!!... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Άγγελος Αραβαντινός
01-05-2010 @ 14:35
Πάρα πολύ καλό Αθανασία! Με βάθος, με ουσία... Την καλησπέρα μου!
Christa E.
01-05-2010 @ 16:42
Και μετά σαν του τάφου η σιωπή
μου σφραγίζει τα χείλη να αντέξω,
με το ζόρι μετρώ το εμβαδό.
Μια πατρίδα σταλιά κι (όμως) όλη ντροπή.
Καταπίνω τον πόνο, σκυμμένη
ματωμένη απ’ το χώμα η παλάμη.
Οι νεκροί μου ζητούν να ανοίξω
τη ζωή σ’ ένα μνήμα που τρέμει.
Έ Ξ Ο Χ Ο Αθανασία μου!!!!!! Μπράβο!!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημέρα και καλό μήνα!!!!
Ελένη Σ.
03-05-2010 @ 05:09
..................................................

Είναι τόσο γνώριμο τούτο το πικρό συναίσθημα……

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο