| |
[align=center]Μες την καρδιά, είναι όλα αυτά,
τα θα που μου ‘λεγες και τώρα,
πια τα ξεχνάς, μη μου μιλάς,
μέσα μου άρχισε η μπόρα…
Μες την καρδιά, είναι όλα αυτά,
που κάποτε άκουγα από σένα,
τώρα σιωπή και δεν μπορείς,
τα λόγια σου να θυμηθείς…!
Μην μ’ ενοχλήσεις μπορώ,
να σε πονέσω κι εγώ…
Δε θα γυρίσω, να σου μιλήσω,
αν σ’ αντικρύσω ξανά…
Πώς να με πείσεις, τι να εξηγήσεις,
τώρα πια είναι αργά…!
Μες την ψυχή, θα χαραχθεί,
το ψέμα που άφησες για δώρο,
θα το κρατώ σαν φυλαχτό,
για να σε βγάλω απ’ το μυαλό…!
Μες την ψυχή, έχει κλειστεί,
το δάκρυ που μιλά για σένα,
μέσα εκεί, δεν θα μπορεί,
άλλο πια να πληγωθεί…!
Ξέρεις το δρόμο να βρεις,
κι απ’ τη ζωή μου να βγεις…
Μην πεις συγνώμη, ούτε ακόμη,
πως δεν θ’ αντέξεις μακριά,
Δεν σε πιστεύω και τώρα φεύγω,
με μια καινούρια αγκαλιά…!
Όσο κι αν κλάψεις, ποτέ δε θα πάψεις
να μου θυμίζεις παλιά,
τότε γελούσες, Ναι! Το μπορούσες,
ποιος όμως τώρα γελά;[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 17/12/09
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
