| |
Βαριόμουν τους μαύρους!
Στα φανάρια. Σε κάθε γωνιά.
Πετάγονται ξαφνικά, εκεί που γαμοσταυρίζεις
την κίνηση και την ίδια σου τη ζωή.
Τί θέλουν; Το αυτονόητο.
Να σου καθαρίσουν τα τζάμια.
Έστω κι αν το μικρομεσαίο σου Ι.Χ.
που το χρωστάς ακόμα
και αμφιβάλλεις αν θα το ξεπληρώσεις ποτέ
μετά το ψαλίδισμα του ήδη ψαλιδισμένου σου μισθού,
μόλις βγήκε απο το car-wash της γειτονιάς-
-όπου άλλο μαύροι-το έχουν κάνει λαμπίκο.
Σήμερα ήμουν απ΄το πρωί φορτωμένος.
Δύσκολη μέρα, πολλή δουλειά, απαισιοδοξία
για το αύριο κι ένα Δ.Ν.Τ. καρφωμένο στην πλάτη σου
κι εγώ δεν ξέρω πού αλλού!
Πέρασα απ΄τη ΜARFIN στη Σταδίου.
Λίγα λουλούδια για τα αδικοχαμένα παιδιά.
"Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς".
Αδίστακτοι δολοφόνοι, υποπροϊόντα ενός
καρχαριοειδούς καπιταλιστικού συστήματος
σας στέρησαν τη ζωή.
Γαμώτο, γιατί να την πληρώνουν πάντα οι αθώοι!
Με τα πολλά, κίνησα τ΄απογευματάκι για το σπίτι.
Σαββατοκύριακο ενόψει, χωρίς το καθιερωμένο ταβερνάκι,
ένεκα κρίσης. Άλλά και χωρίς τα δημοσιογραφικά λαμόγια
που σε πρήζουν μεσα απ΄τα τηλεοπτικά παράθυρα όλη
την υπόλοιπη εβδομάδα και είσαι έτοιμος να χτυπήσεις
δέκα lexotanil μονοκοπανιά.
Μόνο Ολυμπιακό έχει το πρόγραμμα-μπάσκετ βέβαια-
γιατί από ποδόσφαιρο φέτος, κλάψτα Χαράλαμπε!
Μπαίνω στ΄αμάξι. Γνωστή διαδρομή, στάση metro-σπίτι,
δέκα λεπτά με χωρίζουν από την διήμερη μου νιρβάνα.
Δέκα λεπτά, τουτέστιν δύο φανάρια Αλλά και δυο μαύροι.
Φρουροί στις επάλξεις. Έχω σκωπτική διάθεση:
Πρώτος μαύρος (χαμογελαστός κι ευγενής): Tζάμια;
-Όχι ρε φίλε, δεν έχει λεφτά, τα φάγανε όλα.
-Κάνει τζάμια σήμερα, δώσει λεφτά αύριο.
-Αύριο δεν θα έχει λεφτά για βενζίνη, οπότε
αμάξι γιοκ περάσει από ΄δω.
-Καλά τότε κάνει τζάμπα.
Η στιχομυθία έλαβε απότομο τέλος διότι άναψε πράσινο
κι έφυγα βολίδα.
-Πάει ο ένας μαύρος, άλλος ένας έμεινε, μπορεί και να μην είναι
καν στο πόστο του, σκέφτηκα, αλλά φευ!
Δεύτερο φανάρι, μεγαλοπρεπές κόκκινο και μεγαλοπρεπής
μες την κακομοιριά του, δεύτερος μαύρος.
Η γνωστή στιχομυθία:
-Tζάμια;
-Όχι, καθόλου λεφτά (με ύφος αληθινό, εκφράζοντας την πρόσφατη
οικονομική κατάντια όλων των Νεοελλήνων).
-(Ξανά): Λίγο πίσω κάνει τζάμια, είναι χάλια.
-Σοβαρά ρε φίλε, πεινάω, δεν έχω ούτε σεντς επάνω μου, κατάλαβες;
O μαύρος κοιτάει για λίγο μια εμένα-μια το τρισάθλιο αμάξι μου.
Τότε συνέβη το απροσδόκητο: Aυτός, ο μαύρος, ο πρόσφυγας,
ο ταλαίπωρος που σκουπίζει όλη μέρα τζάμια για ένα κομμάτι ψωμί,
βγάζει και μου δίνει πενήντα σεντς, εμένα του ψωροϋπερήφανου,
του Ελληνάρα, απόγονο του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μεγαλέξανδρου.
Κι εγώ ο τυφλός, ο "δεν βαριέσαι", ο ψιλορατσιστής, ο καλοπερασάκιας,
έφυγα ντροπιασμένος, αλλά πιο ανθρώπινος, έχοντας πάρει για τα καλά
το μάθημά μου που κανένα Δ.Ν.Τ., καμιά Μέρκελ, κανένα ξένο κωλοπεριοδικό
δεν μου το είχε δώσει να το καταλάβω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
