| |
| | Ανοιξη |  | | |
Άνοιξη,
και τα άνθη ευωδιάζουν στα λιβάδια,
ο ήλιος λάμπει,
και το δροσερό αεράκι χαϊδεύει της αισθήσεις σου
το άρωμα του γιασεμιού,
αισθήσεις που μυρίζουν ερώτα,
η ευωδία ενός λουλουδιού,
στο πρώτο φιλί του ερώτα στον λαιμό σου,
με το χρώμα της αγνότητας της ψυχής,
στο πρώτο βλέμμα,
σαν τον πρώτο πρωινό ήλιο,
που ξυπνά την φύση
που διώχνει την σκοτάδι
το φτερούγισμα των πουλιών,
που ψάχνουν υπομονετικά,
για χώμα και ξύλα ,
για να κτίσουν την φωλιά του ερώτα,
την δημιουργία της ζωής,
το κελαίδημα των πουλιών,
σαν την πρώτη πρωινή καλημέρα,............. που εδω και χρόνια έχει σωπάσει
η γλυκιά φωνή,
έχει γίνει μια ανάμνηση τόσο μακρινή,
το κελαίδημα των πουλιών,
δεν μπορεί να περάσει το σφραγισμένο παράθυρο της ψυχής,
η δημιουργία της ζωής,
έχει αντικατασταθεί με την προσπάθεια για επιβίωση,
στα σκοτεινά μονοπάτια της μοναξιάς,
η πίκρα στο στόμα,
χολή και ξύδι,
έχει ξεθωριάσει απο την μνήμη μου,
Το χρώμα του γιασεμιού,
η παλέτα της ψυχής μου,
χρωματίζει κάθε ανάμνηση με μαύρο,
το άρωμα του γιασεμιού,
σαν να μιλάς σε τυφλό για χρώματα,
κλισμένος εδω,
στο σκοτεινό και υγρό υπόγειο της ψυχής μου,
χωρίς χρώματα,
Μόνο κρύο και σκοτάδι,
χειμώνας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ένα μαύρο βελούδο σε σκεπάζει ζωή σαν αγάπησες νύχτα λησμονάς την αυγή | | | |
|
sofiagera
07-05-2010 @ 16:33 | στο σκοτεινό και υγρό υπόγειο της ψυχής μου,
χωρίς χρώματα,
Μόνο κρύο και σκοτάδι,
χειμώνας
::angel.:: Βαθύ σκοτάδι, ασφυξία της ψυχής..... | | Ναταλία...
07-05-2010 @ 22:07 | η παλέτα της ψυχής μου,
χρωματίζει κάθε ανάμνηση με μαύρο,
το άρωμα του γιασεμιού,
σαν να μιλάς σε τυφλό για χρώματα,
κλισμένος εδω
Σαν δημιουργία πολύ όμορφο ::yes.:: ::smile.:: | | Δέσποινα1971
08-05-2010 @ 06:35 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | giannis0911
08-05-2010 @ 07:49 | Ολα ενυπάρχουν μέσα στη ψυχή μας . Η άνοιξη και τα χρώματα , ο χειμώνας και η γκρίζα συννεφιά . Τίποτα δεν στέκει εμπόδια ανάμεσα σε έμας και αυτά . Παρά μόνο η επιλογή .Και αυτή είναι όλη δική μας . Εμείς είμαστε το εμπόδιο . Εμείς η αγάπη , εμείς και η μοναξιά . Η χαρά και η θλίψη . Γίνεται κανείς , αυτό που τελικά θέλει να είναι . Τίποτα άλλο . Οπως ένα ποίημα η ζωή , παίρνει μορφή απ' το δημιουργό του ...
Αλλιώς δεν έχει φίλε μου .
Καλησπέρα ::wink.:: ::smile.:: | | Ανατολικός
08-05-2010 @ 10:36 | μου άρεσε αυτός ο σταδιακός αποχρωματισμός ... από το φωτεινό της άνοιξης στο σκούρο του χειμώνα ... που γίνεται σταδιακά ...
::up.:: | | zontanosnekros
08-05-2010 @ 11:55 | Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια,.
Όπως ένα ποίημα η ζωή , παίρνει μορφή απ' το δημιουργό του ...μόνο που ο δημιουργός εμπνέετε απο την πραγματικότητα και όχι φανταστικές ιστορίες | | zontanosnekros
08-05-2010 @ 13:15 | http://www.youtube.com/watch?v=eZwDr8QOq8Q&feature=related | | giannis0911
09-05-2010 @ 04:12 | Η ζωή αγαπητέ μου , είναι μιά σκιά που αφήνει το φως που πέφτει πάνω μας . Αλλοι λοιπόν την αντικρίζουν κατά μέτωπο με τα μάτια στραμένα στον ήλιο αφήνοντας πίσω τους την σκιά , και άλλοι της γυρνούν τη ράχη και γίνονται σκιές του εαυτού τους ...
Αλλιώς δεν έχει .Είτε μας αρέσει , είτε όχι ...αυτή είναι η πραγματικότητα .Όχι αυτό που η ζωή σου δίνει , αλλά αυτό που εσύ της δίνεις , δημιουργείς ...αλλιώς θα είμασταν ανήμποροι και άμοιροι ευθυνών ...
Είναι όμως και η "πραγματικότητα" μας πολλές φορές ,μιά καλά οργανωμένη φανταστική δικαιολογία , για να δημιουργήσουμε την απραξία μας στο πράττειν του ποιήματος της ζωής ...
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
