sofiagera
09-05-2010 @ 14:19 | Κι ούτε τολμώ πια να σ’ αγγίξω
μπορεί με την αφή, η πληγή να ανοίξει. ::theos.:: ::angel.:: ::theos.::
Δυνατό και υπέροχο! | |
elsa98
09-05-2010 @ 14:19 | όχι πως θα ‘ρθεις μα για εμένα
είπες «ποτέ» κι άκουσα …«πότε;»…
Υπέροχο ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Άγγελος Αραβαντινός
09-05-2010 @ 14:27 | Για άλλη μια φορά πολύ όμορφο! Την καλησπέρα μου! | |
ΚατεριναΘεωνα
09-05-2010 @ 14:31 | είπες «ποτέ» κι άκουσα …«πότε;»…
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
ΝΙΚΟΣ P
09-05-2010 @ 15:00 | ::up.:: ::smile.:: ::up.:: | |
Celestia
09-05-2010 @ 15:42 | Που ειναι ο πριγκηπας του σκοτους;
Καποια τον αναζητα μετα μανιας!
Αθανασια προσκυνω!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
09-05-2010 @ 16:36 | Υπέροχο στίχοι Αθανασία μου.
Οι τρείς πρώτες στροφές υποστηρίζουν τέλεια τη τέταρτη και επειδή είναι στίχος γιά τραγούδι και όχι ποιήμα(έτσι θέλω να το βλέπω) η απουσία στροφής ρεφραίν αντί να το κάνει να χάνει
κάνει ακριβώς το αντίθετο.Αναδικνύει κάθε στροφή.
Τι να λέμε τώρα?
Πραγματικά τέλειος στίχος.Μπράβο | |
Kostas Houston
09-05-2010 @ 22:34 | Ω Αθανασία τι έγραψες... Μου έφερες στο μυαλό αυτό το υπέροχο τραγούδι:
http://www.youtube.com/watch?v=PcMNGuFDBuE
Nα είσαι καλά! | |
Ιχνηλάτης
10-05-2010 @ 04:11 | Το αλάτι το ρίχνουν σε κάποιον που θέλουμε να φύγει!
Την γνώμη μου για το ποιημά σου στην κατέθεσα!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
10-05-2010 @ 08:51 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Ελένη Σ.
10-05-2010 @ 23:43 | Πόσο όμορφα έκτισες σκαλί, σκαλί τη λύπη του…και δεν ξέρω τελικά γιατί, μα ακόμα και η τόση θλίψη του, μου γεννά μια ελπίδα. Ίσως είναι αυτή η ελπίδα, που κρυφοστάζει από μέσα σου και αναδεικνύεται μέσα από εκείνο το «πότε», που ηθελημένα ίσως έφτασε στ’ αυτιά σου, αντί για το «ποτέ»…Μ’ άρεσε πάρα πολύ Αθανασία μου! | |
ΕΡΗΜΟΠΕΤΡΙΤΗΣ
12-05-2010 @ 14:15 | Με βαθύ νόημα.!!! ::hug.:: ::hug.:: | |
 |
