| |
Κοιτάμε τον ήλιο που μας χαμογελάει
και ξαφνικά εσβήστει.
Εχάθει το φεγγάρι.
Και ανταμώσαμε μαζί, με τους πεθαμένους.
Και που ζούμε, τι;
Είμαστε σα νεκροί πλυμένοι με φορμόλη.
Μαρμαρομένοι στεκόμαστε και προσμένουμε το τέλος.
Τι κοιτάς έτσι! Αυτός ο ήλιος είναι δικός σου.
Δικό σου είναι και το φεγγάρι.
Δικός σου είναι ο κόσμος, το χαμόγελο, το κλάμα.
Δικά σου είναι τα πάντα! Το σύμπαν εσύ.
Πάρτα όλα και περπάτα προς τη γαλήνη.
Σφήξε γερά το χέρι του συντρόφου σου
και περπάτα προς το μέλλον.
Το μέλλον είναι δικό σου. Στα χέρια σου!
Πιάστο και κράτα το γερά! και δώσε μου και
μένα λίγο απ'το χαμόγελό σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
