| Εκείνο το σπίτι στην ακρογιαλιά
Με τα παράθυρα τα θαλασσιά
Που ο άνεμος το ασβεστώνει
Τα βήματα μου ακόμα καρτερά.
Μέσα στον κήπο του πατέρα η λαλιά
Οι καρδερίνες στων δέντρων τα κλαδιά
Τα καλοκαίρια ’δω αλησμόνητα
Και η καρδιά μου βαλλαντώνει.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|