| |
ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΝΕ
ΕΛΑ ΚΑΙ ΣΒΗΣΕ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΘΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΑΛΙΑ
ΧΑΡΑΞΕ ΠΑΝΩ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΣΟΥ ΜΕ ΦΙΛΙΑ
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΛΑ ΚΑΙ ΔΩΣ ΜΟΥ
ΕΝΑ ΜΕΤΟΧΙ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΩ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ
ZΩΗ ΜΟΥ ΓΙΝΕ
ΑΓΕΡΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ
ΚΑΙ ΜΕ ΝΕΡΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ
ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΠΛΥΝΕ
ΕΛΑ ΚΑΙ ΝΤΥΣΕ
ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΥ ΜΕ ΧΑΡΑ
ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΦΟΡΑ
ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΣΧΙΣΕ
ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΛΑ ΣΚΥΨΕ
ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΑΠ ΤΗ ΧΑΡΑΚΙΑ
ΨΑΞΕ ΒΑΘΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΥΨΕ
ΚΑΘΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΚΑΚΙΑ
ΒΑΛ’ ΤΗΝ ΠΑΛΑΜΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ
ΕΛΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΛΜΩΝ Τ ΑΝΑΡΧΟ ΠΛΗΘΟΣ
ΔΑΜΑΣΕ ΕΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΒΡΑΔΙΑ
ΜΑΡΘΑ ΛΟΓΑΡΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
