| |
Όλα αδιάφορα μου φαίνονται πια...
Λόγια για να καλύψουν τα κενά...
Κλεισμένοι όλο και ποιο βαθιά
Στα προσωπικά μας τα κελιά
Όνειρα, σφαγιασμένα στους δρόμους...
Όνειρα που σκοτώθηκαν απ’ τους ίδιους τους ανθρώπους
Μπάζει νερά, από παντού...
Και συ μου λες μου λες κρατά γερά δε θα πνιγούμε
Και εγώ αναρωτιέμαι
Αν θα πρέπει να σωθούμε
Σπάνια, αγκαλιαζόμαστε πια...
Βλέπεις αυτά, είναι μόνο για παιδιά...
Μια ζωή... ψυχρή
Στη κατάψυξη έχει μπει...
Όλοι μιλάνε....
Μα εγώ άκουω τη σιωπή
Στα μάτια πια, κανείς δε με κοιτά
Λες και θα σπάσει το βλέμμα με μια ματιά
Μια εποχή...αδίστακτη ψυχρή
Και εγώ αναγκασμένη να ζω σε αυτή....
Και η ψυχή μου στη κατάψυξη και αυτή
Έχει μπει για να σωθεί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
