Μαρία Χ.
13-05-2010 @ 03:44 | Να ταξιδέψεις πόθησες σε άγνωρες εκτάσεις
Και να σμιλέψεις του μυαλού τις άπειρες πτυχές
Με το φτερό του αητού τη μοίρα να χαράξεις
Δίχως ποτέ στο διάβα σου να νιώσεις ενοχές... | |
Μαρία Χ.
13-05-2010 @ 03:45 | Όμως οι χρόνοι μίσεψαν στα καρφωμένα πόδια
Σ' ένα σταυρό που ρίζωσαν τα χέρια του κακού
Πράξεις ποτέ δεν γίνηκαν όσα σου είπαν λόγια
Και έζησες σαν είλωτας σκοτάδια πανικού... | |
Μαρία Χ.
13-05-2010 @ 03:46 | Τώρα με χιόνια στα μαλλιά.. το μέτωπο σκαμμένο
Την πλάτη σ' όλους γύρισες.. άλλο να μην πονάς
Κι είπες : " Αφού με πρόδωσαν.. πια τί να περιμένω ;
Από πληγές ξεχείλισε το σώμα της σκλαβιάς "...
| |
Μαρία Χ.
13-05-2010 @ 03:46 | Άνοιξες το παράθυρο να πιεις μια στάλα αέρα
Και τα πνευμόνια σφράγισες μ' υγρό κερί.. ζεστό
Τις έγνοιες όλες έκαμες που σε πονούσαν πέρα
Κι είπες " Τώρα τη μοίρα μου στα χέρια μου βαστώ ! "...
13-5-2010
| |
Γιάννης Ποταμιάνος
13-05-2010 @ 03:53 | Καταπληκτικό Μαρία
Πανέμορφο
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Nikos Krideras
13-05-2010 @ 04:43 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
peiraiotissa
13-05-2010 @ 06:01 | Μπορεί να είν΄αχώνευτος,μα είναι τεφαρίκι...
το μόνο που ανέχομαι...είναι το συχαρίκι
γι αυτό λοιπόν Μαρία μου...κι αν είμαι σιτεμένη
έχω δικαίωμα μαθές...να είμαι ευτυχισμένη!!!!!! ::laugh.::
Άσχετο....το ποίημά σου τα σπάει!!!!!!!!! ::hug.:: | |
Μαρία Χ.
13-05-2010 @ 06:07 | Μεγαλοκοπελάρα μου και νταρντανοπλασμένη
Πού έμπλεξες μανάρα μου φεγγαροστολισμένη ;
Αχώνευτο και παίδαρο δέκα οργιές θα πάρεις ;
Η χείρα του είναι βαριά και βλέπω να.. φαλτσάρεις !!! ::laugh.:: ::razz2.:: | |
La Petite
13-05-2010 @ 06:52 | Με την αποπάνω μου... την καλησπέρα μου..... ::up.:: ::up.:: | |
CHЯISTOS P
13-05-2010 @ 07:27 | Να ταξιδέψεις πόθησες (για κάποιον "φίλο" λέγω)
Και να σαλέψεις στου μυαλού τις άγονες πτυχές
Όμως, ήσουν ανόητος, γι’ αυτό και δεν σε ψέγω
π' άλλων γιατρών σου πρέπονται χιλιάδες συνταγές…
--------------------------------------
Μα όμως ο αχώνευτος, είναι παιδί ακόμα…
Κι΄ αταίριαστος … που ο Καραμάν μόνον το έχει δει…
Μεθαύριο –στη συνάντηση- θα δούν πως ήταν βρόμα
Και μόνο όσοι αγάπησαν κατέχουν το κλειδί…
Οι θύρες του παράδεισου, είν’ ανοιχτές για όλους
Και συγχωρούνται τα δεινά που έγιναν με πλάκες..
Είν΄ ανοιχτές σ΄ αμαρτωλούς , με λανθασμένους ρόλους
Μα όπως λέει τ' ανέκδοτο, όχι για τους μαλάκες | |
Ναταλία...
13-05-2010 @ 07:35 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
sofiagera
13-05-2010 @ 08:00 | Πολύ ωραίο όλο!!!! ::up.:: ::angel.:: ::up.:: | |
La Petite
13-05-2010 @ 10:29 | Αφήσετε τα νιόπαντρα
να ζήσουν να χαρούνε
κι όσοι είναι οχτροί να σκάσουνε
κι οι φίλοι ας ευφρανθούνε
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
