| |
ειναι ομορφες οι πρασινες λουλουδιασμενες ταρατσες....
ναι, ειναι πολυ ομορφες...
και με μελαγχολουν...
καποτε θα μεινουν μονο αυτες οι μυρουδιες.
μια τερατουπολη και συ...
θα χαθει μια για παντα απο τη σκεψη το φυσικο βασιλειο....
η μονη σκεψη, αρμονια που κυριευει ολες τις αισθησεις
και τις χρωματιζει ζωντανες, ενθερμες, αεναες..
κυριαρχιες..
και η διαφυγη, οι τροποι ληψης ευφοριας, απλα μιαν απολαυση,
θα επικρατησει τεχνητη και ερωτευσιμη.
μια αληθεια προσφιλη και οικεια,
για καθε παθος και φαντασια...μασκα
μασκα οξυγονου.
τοση -η αναγκη-οσο να μη διακρινεται,
τοση -η αναγκη-οσο να μη νιωθεις.
με διχως εσοχες, απειρες οι δυνατοτητες
με διχως εξοχες.... μια μαζα παστρικια.
χαιρομαι που θα λειπω, δεν θα ειμαι να δω
αν και το ζω ηδη και λυπουμαι για τον ανθρωπο βαθυτατα
θλιβομαι για την χαμενη ψυχη του
περιττο θα μου πεις... μιας και το, μιας και θα, αγνοει
δεν θα αναγνωριζει τη θλιψη του
που θα μεγαλωνει τα παιδια του(?)
ικανοποιημενος απο τη ζωη του..... ευτυχισμενος
που του προσφερεται....
οπως συμβαινει και τωρα δα....
ναι το τωρα ειναι κατι....
που σ'αφηνει ενοχλημενο...
και ειναι ατελειωτο... ανυπολογιστο το στραπατσο
ενα αγαθο που σκεφτομαι, αυτο με ζει
και του χαμο γελω...
ανοιγομαι στην προστυχια,
την ευτελεια που του'χεις προσθεσει
σε καθε του παραγκωνισμενη διαθεση
να μου κοβει ενα ενα τα καλωδια..
απροσιτο προς καθε ποσοτητα
να καθαριζει το βαρος μου...
να λυνονται μοναχα τους τα λουρια.
και να βουτω απο τις ομορφες ταρατσες σου..
ως στην αγρια ριζα του τρεχουμενου.
αφου ξερω, μονο αυτο, δυναται να με τελειωσει....
και κοιτα να βρεις καποιον αλλον....
να λυπηθεις, να χαρεις!
μα κοιτα να βρεις πρωτα...
πως βγαινουν απο την συνηθεια.
ελα γεια...
υ.γ. μα δεν ξερω για τα ζωα...
αν επιβιωσει καποιο...
καποιος θα βρεθει,
θα το ανακηρυξει ανθρωπο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
