| |
κάνουμε αστεία με τις φούσκες της συνήθειας μου
στη φαντασία μου ελεύθερα επεμβαίνεις
απέναντί μου μες τα μάτια σου τα μαύρα
νιώθω το τίποτα που ζω φωτιά και λαύρα
ρε τυχεράκια που ' φυγες νωρίς
και κοροϊδεύεις τις δουλειές που 'χω στη μέση
κλάψαν κι οι πέτρες και οι βράχοι το χαμό σου
έτσι όπως γύρισες πλευρό στον εαυτό σου
ρε τυχεράκια που' χεις γράψει ιστορία
πρωτομαγιά όσοι ήταν ήρθαν να σε δούνε
στα ξαφνικά που δημιούργησες απόσταση
πήραμε όλοι τελεσίδικη απόφαση
έτσι γλιτώνουνε οι άνθρωποι απ' τα πράγματα
τους τραγουδάει αυτό το πένθιμο η καμπάνα
κι όλα τελειώνουν για όσους βλέπουν καθαρά
μηδέν με φόντο τη ζωή στο πουθενά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
