| |
Πανδαμάτωρ χρόνε
Μπορεί να είσαι αόρατος ταξιδιώτης
Όμως τ’ αποτυπώματα σου
Τα βλέπω παντού.
Τα βλέπω
Στα πρόσωπα που αυλακώθηκαν
Στα μαλλιά που άσπρισαν
Στα κορμιά που καμπούριασαν
Στα βήματα που βάρυναν
Στα σκαλοπάτια που ράγισαν
Στους τοίχους που ξέβαψαν
Στους καθρέφτες που θάμπωσαν
Στα βιβλία που κιτρίνισαν
Στα ρολόγια που σκούριασαν
Στις φωτογραφίες που ξεθώριασαν
Στις κιθάρες που ξεκουρδίστηκαν
Στα πλοία που παροπλίστηκαν
Στα άλογα που γέρασαν
Στα πλατάνια που έγειραν
Στα σταφύλια που ωρίμασαν
Στα καντήλια που έσβησαν.
Τα βλέπω
Στα ολόχρυσα όνειρα που ξέφτισαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
