| |
Κι όμως περνάει ο καιρός
αργά, με βασανίζει.
Η ελειψη σου ουρανός
που πάντα σε θυμίζει.
Κι όμως, αντέχω να πονώ,
αντέχω να σε χάνω
μα δεν αντέχω να σκεφτώ
στο μέλλον τι θα κάνω
Κι όμως έρχοντε φορές
που πάλι θα λιγίσω.
Που πάλι μόνη θα αισθανθώ
και πάλι θα δακρίσω.
Κι όμως, όσο κι αν χαθώ,
όσα κι αν δάκρια χύσω
και πάλι δύναμη θα βρώ
κι έτσι θα συνεχίσω.
Κι όμως ότι και να πω
όσο κι αν στο φωνάζω,
εσύ ποτέ σου δεν μ' ακούς
και λες πως σε κουράζω.
Κι όμως, όσο προσπαθώ,
όσο κι αν σου θυμώνω,
δεν αντέχω άλλο πια
σαν το κερί να λιώνω.
Κι όμως λες πως έφταιξα
και πως δεν προσπαθούσα
και πως μακριά σου έφυγα
γιατί δεν σ' αγαπούσα.
Κι όμως εγώ σε λάτρεψα
και σε αναζητούσα
μα ένιωσα ασήμαντη
κι ότι σε ενοχλούσα.
Όμως αν έτσι αγαπάς,
αν έτσι νιώθεις καποιος,
τότε το δαίχομαι πως έκανα
μονάχα εγώ το λάθος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
