| Περασμένα μεσάνυχτα, η καρδιά μου βαραίνει το σώμα,
με τα μάτια ορθάνοιχτα, προσπαθώ να θυμάμαι ακόμα.
Μα πως να θυμηθώ,
του μυαλού τα παιχνίδια στροβιλίζουν στο δώμα,
η ψυχή μου αγγίζει το χώμα.
Περασμένα μεσάνυχτα, το ρολόι μου μοιάζει με πτώμα
με τα χέρια μισάνοιχτα, προσπαθώ να σ` αισθάνομαι ακόμα
Μα πώς να αισθανθώ,
του κορμιού μου τα μέλη παγωμένα στο στρώμα,
στον καμβά μου μονάχα ένα χρώμα
Περασμένα μεσάνυχτα, ταξιδεύω κι ελπίζω ακόμα……
Σταύρος Σταυριανίδης
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|