| |
Αντικρίζοντας κι απόψε το φεγγάρι
Θυμήθηκα της αγκαλιάς σου το λιμάνι
Εκεί που κάποτε μου ΄δινες ελπίδες
Τώρα πονάει η καρδιά μου απ΄ τις μνήμες
Αντικρίζοντας κ απόψε το φεγγάρι
Θυμήθηκα εκείνο το πρώτο βράδυ
Τότε που πίστεψα πως αξίζει να ζεις
μόνο όταν στον έρωτα δοθείς…
Σου είπα μη φύγεις από κοντά μου
Σου φώναξα: «είσαι η χαρά μου!»
Μα εσύ δε γύρισες να με κοιτάξεις
μη δεις τη θλίψη και τρομάξεις…
Πάει καιρός από ΄κείνο το βράδυ
Το μόνο που ΄μεινε είναι το δάκρυ
Κ αν με ρωτήσεις ξανά τι πιστεύω
Το ίδιο θα πω: «για σένα ανασαίνω!»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
