| |
Ανθρώπινα Ερείπια.
Ξημέρωμα
Η μέρα χαράζει
η πούλια γέρνει στην αγκαλιά του Αυγερινού
στο βάθος ακούγεται ο θόρυβος του απορριματοφόρου
στα φανάρια αδιαχώρητο ο δρόμος κλείνει
αδιέξοδο
η πόρτα για την επόμενη στάση αδιόρατη
η ελπίδα χαμένη ανάμεσα στη μέρα που χαράζει
και τη συγκομιδή των σκουπιδιών
σκουπίδια της νύχτας ερείπια
χαμένα στα σκουπίδια της κατανάλωσης
βαριά η οσμή της συγκομιδής πτώματα από τα ερείπια
μιας χαμένης ελπίδας
βοές αντηχούν στον ρυθμό της χαύρας
είναι μόνο η αφορμή
η μάχη συνεχίζεται
οι νεκροί πληθαίνουν
σωριάζονται στοιβάζονται για να φτιάξουν το τείχος
το τείχος των νεκρών των 300 σκοπός η αναχαίτιση
των βαρβάρων
των βαρβάρων των εσωτερικών τειχών
κατοικούν εδώ μαζί μας είναι αναμεσά μας
επανερχόμαστε αναζητούμε αιτίες προσχήματα
ο πόλεμος διαδραματίζεται
η ηχώ από την σάλπιγγα της απόγνωσης
καλεί
μην πετάς το παρόν στη βορρά των σκυλιών
σκέψου το μέλλον δεν σου ανήκει
ιδιοκτησία κανενός κανένας
αστείος
αστείος φασουλής μιας παράστασης,
που ούτε παίζεις ούτε γράφεις
γιατί?
γιατί συνηγορείς?
συνένοχος
συνένοχος ναι εσύ, μακρυγορείς
ένοχος
υποθήκη για τις γενεές που έρχονται
υπόλογος
κοιμήσου κοιμήσου ήσυχα
όνειρα γλυκά γύρνα πλευρό
η κοινωνία της αδιαφορίας δική σου
χάρισμά σου είσαι νικητής
ανήκεις στους πολλούς....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
