| |
Η σκούνα έσκιζε τη σαν λάδι θάλασσα του μεσοκαλόκαιρου γοργά
Το φεγγάρι αγκυροβολημένο στο ξάστερο πέλαγος τ’ ουρανού
Τα δελφίνια αναπηδούσαν πάνω απ’ το νερό μ’ άλματα ασημένια
Κι ένας γέρος ναυτικός στα βράχια με τα κάτασπρα του γένια.
Το τσιμπούκι του κάπνιζε καθώς ρυθμικά αναβόσβηνε ο φάρος
Οι αναμνήσεις του σαν γλάροι ξετρύπωναν απ’ τις φωλιές τους
Και τα ψημένα απ’ την αρμύρα μάτια του νοσταλγικά αγνάντευαν
Τα καράβια που σαν θαρρετοί ταξιδευτές στον ορίζοντα χάνονταν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
