| |
Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
της νύχτας σκίζει τη φορεσιά,
πάθη ξυπνάει στην καρδιά
και μας καληνυχτίζει.
Γέμισε λάμψεις ο ουρανός,
μικρές πυγολαμπίδες,
σταγόνες που φωτίζουνε
μαύρης καρδιάς ελπίδες.
Σταγόνες που δεν δροσίζουνε,
σταγόνες που πονάνε,
σταγόνες που βάζουνε φωτιά
και από λήθαργο ξανά
ελπίδες… σου ξυπνάνε.
Τα όνειρα ποτίζουνε
να πιάσουν, να ανθίσουν
και με αγάπης υπόσχεση,
χωρίς δικιά σου απόφαση,
ξανά θα τα γεμίσουν.
Και κάπου στο βάθος μια βροντή,
μελωδία μοιάζει ρομαντική,
που μέσα στης νύχτας τη σιωπή
ήρθε να σε πλανέψει
Και συ ζητάς να αντισταθείς,
δε θες ξανά να πληγωθείς,
φοβάσαι να παραδεχτείς
πως το παιχνίδι έχασες
και ήδη σ’ έχει μαγέψει.
Τα μάτια της φέρνεις στο μυαλό
και οι λέξεις σου δειλιάζουν,
δραπέτες τα συναισθήματα,
ελευθερίας βήματα
που βλέπουν και τρομάζουν.
Μύρισε χώμα ο ουρανός
και μια αστραπή φωτίζει,
γέμισε λάμψεις ο ουρανός
κι εσύ μονάχος ναυαγός
σε αγάπη που ανθίζει.
[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
