| |
Καθώς περνούσε μπροστά απ` τα γεγονότα, θυμήθηκε το όνειρο …το όνειρό του…
Στα μονοπάτια της μνήμης του επέστρεψε ν` αναζητήσει τα σημάδια, μήπως σε λάθος δρόμο πορεύθηκε και τραγικά σε αδιέξοδο βρέθηκε…
Σαν κάποιος που ψάχνει εναγωνίως ένα πολύτιμο αντικείμενο που έχασε στη λάσπη, βουτήχτηκε ψυχή και σώματι στην αναζήτηση του…
Μ α δε θυμόταν, ούτε το χρόνο, ούτε το ακριβές σημείο της απώλειας…
Προσπάθησε να θυμηθεί, του ήτανε πολύ σημαντικό …
Σκέφθηκε ότι … ίσως μάταια έκανε τόσο δρόμο, τόσο κόπο, μπορεί το όνειρο να χάθηκε απ την αρχή, μπορεί να ήταν μια ψευδαίσθηση …
Όμως τα γεγονότα ήταν εκεί, σκέφθηκε ότι ίσως δεν είχε την ικανότητα να αναγνώθει και να ερμηνεύει τα σημεία…
Έψαξε για βοήθεια, άπλωσε τα χέρια του απέλπιδα μπροστά…
*
Πόσο αποκαλυπτική είναι η απλότητα, πόσο απροσπέλαστη είναι η αλήθεια…
Όσο εύοσμος είναι ο βασιλικός, που σαν τον ράνεις με νερό, αποκαλύπτει την καταπληκτική του ευωδιά … που ηρεμεί το πνεύμα … αγαλλιάζει την ψυχή … και καταλαγιάζει τα νεύρα …
Σ` αυτόν …σ` αυτόν θ` αποταθώ …σκέφθηκε …
Στράφηκε με αγωνία στον βασιλικό …εναπόθεσε την τελευταία του ελπίδα σ` αυτόν …να του ξεδιαλύνει τη σύγχυση …να του αποκαλύψει την αλήθεια …να ξαναβρεί το όνειρο του …το δρόμο που απ` την αρχή σωστά πορεύθηκε …μα στη συνέχεια παρεξέκλινε …
*
Στέκονταν εκεί …απλά …λιτά …απέριττα …μέσα στην κατοικία του από κόκκινο πυλό που μαρτυρούσε την ευγενή καταγωγή του …
Γνώριζε τη θεία αποστολή του …την είχε αποδεχθεί …
Ήταν εκεί …μέρα και νύχτα …με ήλιο …με βροχή …με αέρα …με κρύο και με ζέστη …ήταν πάντα εκεί …περιμένοντας κάθε περαστικό … να κόψει ένα βλαστό του …να ταξιδέψει μαζί του στα πέρατα του κόσμου …να εισχωρήσει στην καρδιά του… στην ψυχή του …να μετουσιωθεί σε σώμα και αίμα του …να αφουγκραστεί τον πόνο του …το δράμα του …τη χαρά του …την έπαρση και την ταπείνωση του…
Μα… ω του θαύματος …
Οι πληγές απ` τους συνεχείς ακρωτηριασμούς των βλαστών του επουλώνονταν άμεσα … φούντωνε πολλαπλάσια … και ευωδίαζε ακόμη περισσότερο …
*
Πλησίασε το βασιλικό …πείρε μια βαθειά εισπνοή …σαν μακρινή ανάμνηση που προσπαθεί να αναρριχηθεί απ` τα βάθη της μνήμης …να φέρει στο φώς εικόνες ξεχασμένες …ίσως απρόσκλητες …ίσως αγαπημένες…
Έκλεισε τα μάτια του και ανέπνευσε ξανά …άπλωσε τα χέρια του και χάιδεψε το φύλλωμα του …γέμισε καινούργια ενέργεια …αγνή …καθαρή …το όνειρο του ήταν εκεί …ένας εφιάλτης επιχείρησε να το μολύνει …μα σαν ξύπνησε …είδε … ότι το όνειρο του ήταν εκεί …και συνέχισε να ζει …
Σταύρος Σταυριανίδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
