|
stixoplektis 23-05-2010 @ 22:53 | νιώθω φορές πως οι στίχοι μου όλοι
είναι διάσπαρτα ,κάτω απ’ τα σύννεφα, ανώφελα άστρα
ανίκανα να πλοηγήσουν ασφαλώς τα πλεούμενα
έτσι αόρατα που είναι, κι ασύλληπτα από τους αστρολάβους.
όμως αν έστω κι ένα κάποτε μπορέσει να τρυπήσει την ομίχλη
-κάποιος αυγερινός ή κάποια από τις άρκτους-
αν έστω κι ένα καραβάκι βοηθηθεί
να βρει τον δρόμο τον σωστό κοιτάζοντάς το
θα έχω επιτελέσει στο ακέραιο το χρέος μου.
νιώθω πολλές φορές !!! και εγώ !!! πολύ ωραίο καλημέρα. | | flwredia 24-05-2010 @ 01:52 | κι όμως εγώ πως νιώθω να κυλά μ’ ορμή
μέσα μου κι ακατάπαυστα;
::up.:: | | danai dana 24-05-2010 @ 02:06 | ::theos.:: ::theos.:: | | sofiagera 24-05-2010 @ 04:31 | κι όμως εγώ πως νιώθω να κυλά μ’ ορμή
μέσα μου κι ακατάπαυστα
Ωραίο και ορμητικό!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Θα βρει το δρόμο μόνη της και χωρίς φράγματα. | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|