| |
| | Αφιέρωμα σε μια αμαζόνα |  | | |
Στην πλάτη της λευκής φοράδας μου της Χιόνας, ανάμεσα στα βούρλα της χρυσής άμμου που λαμπιρίζει στο ηλιοβασίλεμα , καλπάζω στο όνειρο μου..
Η θάλασσα καταλαγιάζει τα κύματα της, αποχαιρετώντας με σεβασμό τον ήλιο που τη ζέστανε απ την αυγή, πριν οι τελευταίες δέσμες φωτός αποχωριστούν το υδάτινο στοιχείο και ενωθούν με την πύρινη λάβρα…
Η Χιόνα μου καλπάζει… ελαφροπατάει… ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση και της διακυμάνσεις της άμμου, σε απόλυτη ταύτιση και αρμονία μαζί μου.
Ο ήχος του ανέμου χτυπάει τα τύμπανα στ` αυτιά μου, καθώς οδηγώ τη Χιόνα… δεξιά… αριστερά… και συμπλέκετε με το αχνό ποδοβολητό στην άμμο και το ζεστό αγκομαχητό της, σε μια πρωτόγονη μουσική αρμονία.
Το σώμα μου ζεστό, απορροφά όλο τον αχνό του ιδρώτα του αλόγου μου, που αναμειγνύεται με το δικό μου.
Εγώ και η Χιόνα είμαστε ένα……..
Ο Ήλιος, η Θάλασσα, ο Άνεμος, η Χιόνα κι Εγώ, είμαστε ένα…….
Σταύρος Σταυριανίδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Helene52
25-05-2010 @ 11:38 | Ζωγράφισες ..... !!!!!!!
Υπέροχο !!!!!!!!!!!
::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | stixoplektis
25-05-2010 @ 11:38 | Εγώ και η Χιόνα είμαστε ένα……..
Ο Ήλιος, η Θάλασσα, ο Άνεμος, η Χιόνα κι Εγώ, είμαστε ένα.
Ωραιότατο !!! μπράβο.!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
