| |
Φταιει ο αέρας...
Ενα απελπισμένο φύσημα
πηγαίνει πέρα δώθε την κουρτίνα,
Τα λόγια σοβαρά κι επίσημα
Αλλιώτικα απ' τα λόγια εκείνα
που μουλεγες ανάμεσα σε γέλια και σε χάδια
τα τρυφερά μας πρωινά , τα παθιασμένα βράδια...
ΓΕΦΥΡΑ
Εσυ που ήξερες ωραία να μιλάς,
τώρα μου λες λόγια φτιαγμένα από ξύλο
και με την άχρωμη φωνή σου μου ζητάς
πια, να σε βλέπω ,στο εξής, μόνο σα φίλο...
ΡΕΦΡΕΝ
Φταίει ο αέρας απ' το ανοιχτό παράθυρο
που κάνει μέσα στο δωμάτιο τόσο κρύο,
ή μήπως φταίει που απ' το πάθος το παράφορο
έμεινε μόνο το ψυχρό σου το αντίο?
Τέλος ότι θα είχαμε άδοξο
αρνείται το μυαλό μου να πιστέψει
Απίθανο,τρελό, παράδοξο
σαν κεραυνόπληκτη ψάχνω να βρω τη λέξη
να περιγράψω τι είναι αυτό που τώρα μου συμβαίνει
Να μου μιλάς για χωρισμό, να με κοιτάς σαν ξένη!
ΓΕΦΥΡΑ
Με μάτια άδεια λες και είναι από γυαλί,
ίδια μ' αυτά που'χουν οι κούκλες της βιτρίνας
βλέπω με φρίκη στο κενό να με καλεί
το απελπισμένο πέρα δώθε της κουρτίνας...
ΡΕΦΡΕΝ
Φταίει ο αέρας απ' το ανοιχτό παράθυρο
που κάνει μέσα στο δωμάτιο τόσο κρύο
ή μήπως φταίει που απ' το πάθος το παράφορο
έμεινε μόνο το ψυχρό σου το αντίο?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
