| |
Ξημερώματα απλωμένα στο μπαλκόνι
κι οι ωραίες αναμνήσεις μου σωρό
σε στιγμές που ναι μικρές
μα δεν μ' αγχώνει
πως η ζωή έχει λακκούβες
τις περνώ
Στις πληγές μου το αλάτι είναι η πίστη
και γλιστράω απ του δαίμονα τ αγκίστρι
και η καρδιά μου αντέχει τις καρδιές
που θελήσανε σε μένα να 'ν΄σκληρές
Φωτισμένα τα φτερά μου κι αφημένα
και τα χέρια μου να πλάθω τα κρατώ
να ενώνουν με αγάπη
τα σπασμένα
που η νύχτα με ξυπνάει
να τα δω
Στις πληγές μου το αλάτι είναι η πίστη
και γλιστράω απ του δαίμονα τ αγκίστρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
