| Κρίνε της δροσερής πηγής μου
που γέρνεις μες στον λογισμό,
ζωή της βαθιάς σιωπής μου
ολο φώς πλημμυρισμένη και βουητό
Μυστικό τραγούδι τ’ατέλειωτου καημού
σιμώνω για ν’ακούσω,ριγώ σα μια πνοή
ενας χείμμαρος αστέρια του καθαρού σου ουρανού
κυλάει μες στις φλέβες στη μαύρη μου ψυχή
Ποιός είναι ο θεός μου κι η ελπίδα
Εσύ η μοίρα και το ιδανικό μου
την αγάπη σου απλώνω μπρος στην καταιγίδα
δίχως φόβο και δειλία τραγουδώ τον θάνατό μου
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|