| |
| | επιστράτευση 1974 (μέρος τρίτο) |  | | |
Τους αποβίβασαν έξω απο ένα μικρό παράπηγμα που φωτιζόταν αμυδρά απο μια λάμπα μικρής ισχύος ,ενώ τα παράθυρα είχανε καλυφθεί με σκουρόχρωμες κόλλες ώστε να μην αφήνουνε το φώς να δραπετεύσει προς τους ουρανούς.
Τους υποδέχθηκε ένας ξερακιανός σμηναγός και αφού τους έβγαλε ένα λογύδριο πατριωτικού περιεχομένου, κάλεσε ένα,ένα τους να μπει μέσα ,επιδεικνύοντας το Βυσσινί φύλλο πορείας του,για..κούρεμα!.
"Μα δεν είναι δυνατόν να έχει προτεραιότητα το κούρεμα, ενώ περιμένουμε βομβαρδισμό.." τόλμησε να πει κάποιος στον μόνιμο βαθμοφόρο.
Εκείνος τότε τον κοίταξε υπο γωνία και με ένα σφυριχτό ήχο σαν του φιδιού του έδωσε να καταλάβει πάρα πολλά .
"Ωστε έφεδροι αξιωματικοί και αντάρτες..?"
Τελικά τόσο μεγάλη ήτανε η κούραση όλων τους ,που δεν έδωσαν και πολύ σημασία στα λόγια του και θρονιάστικαν, ένας ,ένας, πάνω σ ένα τελάρο απο αναψυκτικά για να τους κόψουν ,μούσια, φαβορίτες και μαλλιά.
Ήθελαν να τελειώνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα όλη αυτή η παράλογη κατάσταση και να σπεύσουν στη λέσχη για φαγητό.
Τα στομάχια μπορεί να γουργοούριζαν απαιτητικά, αλλά οι προτεραιότητες ήτανε άλλες εκείνες τις στιγμές καθώς θα έπρεπε να ντυθούνε στρατιωτικά.
Τους οδήγησαν λοιπόν τροχάδην προς ένα άλλο κτίριο, φωτισμένο με μια λάμπα θυέλης, ενώ απ έξω τα τζάμια είχανε όπως και παντού καλυφθεί με μπλέ κόλες, σαν αυτές που ντύνανε σαν μαθητές τα εξώφυλλα των σχολικών τους βιβλίων.
Ένας χλεμπονιάρης μόνιμος επισμηνίας ,απ αυτούς που μια φορά βλέπει κανείς την φάτσα του και του αποτυπώνεται για πάντα, τους υποδέχθηκε με μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας.
Τους έδειξε μια στοίβα από δίκοχα,αμπέχωνα, παντελόνια και άρβυλα και στο κατόπιν άραξε στο γραφείο του χαζεύοντας τους .
Έσπευσε κι εκείνος απο τους πρώτους για να βρει ένα αμπέχονο στα μέτρα του , παντελόνι,άρβυλα ,αλλά και δίκοχο.
Τελικά τα κατάφερε και κουτσοβολεύθηκε ,αλλά πολλοί άλλοι δεν βρήκανε το νούμερο τους, παρα μόνο αμπέχονα αλλα όχι παντελονια και άρβυλα και έτσι κυκλοφορούσαν με τα πολιτικά τους.
Όσο για τα διακριτικά του βαθμού τους, θα έπρεπε να τα βάλουνε μόνοι τους με την βοήθεια ενός μαρκαδόρου.Τράβηξε κι αυτός με τη σειρά του δυό γραμμές στις επωμίδες και αυτό ήτανε όλο κι όλο.
Σειρά είχε ό οπλισμός των έφεδρων Αξιωματικών για να ολοκληρωθεί η εικόνα του αλαλούμ και της προχειρότητας. Μία ζωστήρα άσπρη σαν το γάλα καθως και άσπρα ντόκ, μία θήκη άσπρη παρελασεως για το περίστροφο, αλλά ..χωρίς περίστροφο και το κλού..ένα γαλάζιο κράνος .
Όταν κάποιος έφεδρος μεγαλύτερος στο βαθμό απο τους υπολοίπους τόλμησε να διαμαρτυρηθεί στον αρμόδιο για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, εισέπραξε ένα περιφρονητικό χαμόγελο και τη φράση ¨¨πολύ μας τα πρήξατε ρέ¨¨..
Ντυμένοι λοιπόν σαν μασκαράδες και άοπλοι ,έσπευσαν για φαγητό στη λέσχη που εντω μεταξύ είχε.. κλείσει.
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
apelsini
28-05-2010 @ 11:26 | Οι δικές μου εμπειρίες φίλε μου είναι παρμένες από το επίκεντρο του πολέμου .Είδα την ιστορία να γράφεται με σάρκες κι αίμα μπροστά στα μάτια μου. Μέσα από τη βεράντα του σπιτιού μου παρακολουθούσα σαν σε ταινία τον βομβαρδισμό της Αμμοχώστου και τα αεροπλάνα να πετούν απειλητικά πάνω απ΄το κεφάλι μου.Δεν ήξερα πού να κρυφτώ.
κατρακυλούσα μέσα σε χαντάκια και αγκάθια για να μην γίνω στόχος.
Την επομένη έπαιρνα τους καταλόγους με τους νεκρούς και διάβαζα.
Αυτός είναι το γειτονόπουλο... αυτός ο συμμαθητής του αδερφού μου
αυτή η συμμαθήτρια που μοιραζόμασταν μερικές μέρες πριν και για 4 χρόνια το ίδιο θρανίο.....και που πριν ξεψυχίσει είχε υποστεί πολλαπλούς βιασμούς και βασανιστήρια..............
36 χρόνια πέρασαν από τότε και ακόμα περιμένω να σταματήσει να με πονάει τόσο πολύ αυτή η περίοδος για να μπορέσω να γράψω εκτεταμένα...................πολύ λίγα έγραψα μέχρι τώρα σε σχέση με όσα βίωσα εκείνες τις μέρες........... περιμένω να διαβάσω τα δικά σου..
::hug.:: | | marakoskevasmata
28-05-2010 @ 11:38 | στα δικα μου,δεν ματωσαμε εδώ,αλλα εκει,τοσο οι λοκατζηδες ,οσο και οι αεροποροι αλλα και χιλιαδες αμαχοι Κύπριοι αδελφοι μας.
Θα ηθελα πολυ να διαβασω τις δικες σου εμπειριες,που σιγουρα μπροστα τουςοι δικες μου φανταζουνε αλλα και ειναι αναξιες λογου.
Στη ΣΕΑΠ εκπαιδευτηκαμε λιγοι αεροποροι,λιγοι κυπριοι και πολλοι του πεζικου | | apelsini
28-05-2010 @ 11:46 | Ναι, εσείς ζήσατε όλο τον αναβρασμό από μακριά. Κάποιοι και απο σας
δεν σταθήκανε τυχεροί.Ερχόμενοι να δώσουν βοήθεια σε μας τους σκοτώσαμε εμείς οι ίδιοι από λάθος πληροφορίες που μάλλον σκόπιμα διοχέτευσαν Αγγλοι .Δύο αεροπλάνα ρίξαμε δικά μας και σκοτώθηκαν σχεδόν όλοι....
Κι αυτό ακόμα πονάει πολύ σαν το θυμάμαι ....... | | marakoskevasmata
28-05-2010 @ 11:47 | αν θελεις κανε τον κοπο να διαβασεις γιαυτη την αποστολη.
http://www.pp.htv.fi/msolanak/kyprosgr.html | | apelsini
28-05-2010 @ 11:51 | Δεν είναι καθόλου ανάξια λόγου τα όσα γράφηης . Ισα ισα που μας δίουν να καταλάβουμε πως κλιμακώνονται τα γεγονότα μέχρι το μακελιό και τον διαχωρισμό του πληθυσμού. | | marakoskevasmata
28-05-2010 @ 12:00 | γράφω και στο φεισ μπουκ | | apelsini
28-05-2010 @ 12:00 | Διάβασα ως εκεί που ΄αντέχω. .........
Ευχαριστώ πάντως που τα γραφεις κι΄αυτό πρέπει όλοι όσοι τα ζήσαμε να κάνουμε είναι χρέος μας προς τους νέους που μόνο ψέματα ακούνε. | | apelsini
28-05-2010 @ 12:03 | πέρασε με στους φίλους σου για να διαβάζω. Κι΄εκει,.,
| | Ναταλία...
29-05-2010 @ 00:31 | Μάριε καλά κανεις και τα γράφεις να μην ξεχνιώμαστε γιατι πονανε πολύ σήμερα άκουσα στη τηλεόραση ότι βρήκαν μετά 36 χρόνια τα οστά 36 στρατιωτών αγνωουμένων σε ομαδικό τάφο στη Κερύνεια .
Καλό σου Σ/Κ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
