| |
Μη μου ζητάς κοιτάζοντας σε πως αισθάνομαι να πω.
Γιατί είναι ελάχιστες οι λέξεις κι άλλες τόσες που να βρω;
Κι αν δανειστώ τον ουρανό, τη συννεφιά και τη βροχή
θα θέλω ακόμα έναν ήλιο, χίλια αστέρια και μια γη.
Κι αν η καρδιά μου εκραγεί καθώς στα δείχνω όλα αυτά
να μη τρομάξεις, μόνο κοίτα με με μάτια ανοιχτά.
Και θα με δεις αληθινά όπως στο είχα υποσχεθεί
αρκεί να βρεις το μονοπάτι απ' τη σκέψη ως τη ψυχή.
Πως να στο πω ότι είσαι εκεί σε κάθε εικόνα που αγαπώ,
σε κάθε αλήθεια που φοβάμαι, κάθε ψέμα που μισώ.
Σε κάθε όνειρο κρυφό και κάθε ίδεα μου τρελή,
σε κάθε λόγο για να ζω, σε κάθε πρόβα για φιλί.
Αν είν' η αγάπη απειλή και με γεμίζει μ' ενοχές
πώς πρέπει στο αύριο να ξυπνήσω ενώ ξημέρωσε στο χθες;
Ζήτα μου όμως ότι θες κι αν δε το έχω θα το βρω
κι ας είναι μόνο ένα κοχύλι στης αβύσσου το βυθό.
Προτού βουτήξω και χαθώ, τη μυρωδιά σου θ' ανασάνω.
Μείνε εκεί να με φωτίζεις μέχρι να 'ρθω πάλι πάνω.
Πια δε ξέρω τι να κάνω, κι ούτε ξέρω τι να πω.
Πώς να σε κάνω να αντικρίσεις όλα αυτά που βλέπω εγώ;
Πώς να σου βάλω στο μυαλό την ακριβή περιγραφή;
Είσαι στην όραση το χρώμα κι ο αέρας στην αφή.
Δίνεις στο κόσμο μου μορφή, δίνεις στη μέρα μου σκοπό.
Μη μου ζητάς κοιτάζοντας σε πως αισθάνομαι να πω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
