| |
Ψάχνω την πηγή
Αστείρευτη φαίνεται
Ενίοτε παράξενα ετεροχρονισμένη
όταν περάσουν τα δύσκολα
όταν αρχίζει να χαράζει
όταν επιτυχία χαμογελάει
ντυμένη τη μεγαλοπρεπή της προσωρινότητα
Τότε απλώνεται αβίαστα σ’ όλο το είναι
ξεκινώντας αθόρυβα τη ρέουσα ανακοίνωση
απ’ τα μάτια
Θλίψη συντρόφισσα παλιά
σκοτάδι μου και φως μου
Τι φτιάχνει τις σταγόνες σου στο χώμα των κυττάρων;
Τι φτιάχνει τα ρυάκια σου , σκιές μου των ματιών;
Ποια ύλη χτίζει σε γκρεμούς σκέψης το μοναστήρι
μέσα του να προσεύχονται στον άνθρωπο σιωπές;
Όταν το βρω το πέτρινο θα φτιάξω ένα σημάδι
εδώ –θα γράψω- πότιζα
της ύπαρξης τις ρίζες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
