|
Evangelina 31-05-2010 @ 02:18 | " αισθάνομαι αγάπη και σεβασμό ακόμα και για τη φυλακή της καθημερινής ρουτίνας,"
απλά.. υπέροχο!!
::yes.:: | | Ναταλία... 31-05-2010 @ 03:02 | Από σήμερα υπόσχομαι να μην αφήσω ούτε μια θλιβερή πραγματικότητα ,που να μην την διασκεδάσω
με ζάχαρη , τρυφερότητα και παιγνίδια φαντασίας
κι ας νομίζει πως κρατάει η αλήθεια όλα τα χαρτιά στα χέρια της
Δε θέλω τη ζωή μου με σπασμένα φτερά και γκρίζες πινελιές κι αφού ο δρόμος για τις ευχές δεν είναι ανοιχτός θα τον ανοίξω μόνη μου ,
να περνάει μέσα απ’την καρδιά μου
Μπ΄ραβο πολύ ωραία απόφαση ΜΙ-ΡΕ-ΛΑ ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Denis 01-06-2010 @ 04:13 | Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, Μιρέλα μου! Πρώτ' απ' όλα, θέλει στέρεη κι αταλάντευτη πίστη σ' ένα καλύτερο μέλλον... Και στην ιδέα, ότι οι δυνάμεις μας αρκούν, για να μας το εξασφαλίσουν... Δύσκολο πράμα, όμως, η πίστη στις κουρασμένες μέρες μας... Κρατώ τον... ''τσαμπουκά'' του προτελευταίου στίχου σου και σ' ασπάζομαι σταυρωτά! ::hug.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|