Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271230 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Προυσσης και Βυζαντιου Αιγάλεω - 1950
 
Απόσπασμα από αυτοβιογραφικό πόνημα με τίτλο ‘ Ένα αληθινό παραμύθι ’

Προύσσης και Βυζαντίου Αιγάλεω-1950

Η οδός Βυζαντίου, όπου ήταν το σπίτι μας, ήταν ένας στενός δρόμος ,πρώτος παράλληλος της Προύσσης της ποιο γνωστής οδού στην περιοχή μας . Η οδός Προύσσης τότε ήταν ένας χωματόδρομος που κατηφόριζε από την αλάνα του γαϊδουροπάζαρου έως το ρέμα του Καραμελά και ποιο πέρα – εκτός συνόρων – μέχρι τον Άγιο Γιώργη και την Ιερά οδό .Δρόμος γεμάτος χαρακές εδώ και εκεί από το νερό της βροχής του χειμώνα . Το καλοκαίρι γεμάτος σκόνη παιδιά και κάρα . Δρόμος φαρδύς που η ανυπαρξία πεζοδρομίων , τον έκανε ακόμα φαρδύτερο, κατάλληλο ποδοσφαιρικό γήπεδο για παιδιά. Δεξιά και αριστερά ομοιόμορφα προσφυγικά σπιτάκια κολλημένα δυο δυο κατά μήκος του δρόμου, με κοινή σκεπή από κεραμίδια γαλλικού τύπου . Ανάμεσα τους αυλές ξέφραγες σχημάτιζαν μικρές αλάνες γενικής χρήσεως και ένωναν τους παράλληλους δρόμους .Πάνω από μας ήταν μια μεγάλη αλάνα , ολόκληρο γήπεδο . Προπολεμικά εδώ πουλούσαν άλογα και γαϊδούρια και το έλεγαν γαϊδουροπάζαρο . Τις Κυριακές τα πρωινά τα μεγάλα παιδιά εδώ έπαιζαν ποδόσφαιρο με στοίχημα, ποιος θα πληρώσει τις λεμονάδες .
Από μηχανοκίνητα….κάτι μοτοσικλέτες N.S.U ή B.M.W με ή χωρίς καρότσα στο πλάι . Τα μηχανάκια ακόμα δεν κυκλοφορούσαν . Υπήρχαν τα ποδήλατα και καμιά φορά κανένα αυτοκίνητο φορτηγό– σακαράκα ή καμιά ύποπτη λεμουζίνα . Το χειμώνα κάποιοι μανάβηδες , παγοπώλες και νερουλάδες με τα κάρα τους και τις φωνές τους προσπαθούν να χαλάσουν την ησυχία της γειτονιάς . Μερικές φορές οι ψαράδες με τα πανέρια στο κεφάλι , οι καρβουνιάριδες και οι γανωτήδες βοηθούσαν στην φασαρία . Όμως σε σχέση με το καλοκαίρι ησυχία .
Το καλοκαίρι όμως …χαμός από τις φωνές των παιδιών . Από το πρωί μέχρι να μη βλέπεις , μπάλα , ξυλίκι, πετροπόλεμο τα αγόρια . Τα κορίτσια κούκλες κουτσό και μπαλαρόνια . Το βράδυ μικροί και μεγάλοι ξεχύνονταν στη γειτονιά κρυφτό, στακαμάν , ιστορίες…. Τα παιδιά ξυπόλυτα , άντε με καμιά ελβιέλα , με σωβρακάκι μέχρι το γόνατο ,άντε και καμιά μπλούζα από πάνω .
Κεφάλι γουλί , με την ψιλή ,για να φαίνονται τα παράσημα από τους πετροπόλεμους . Όλη τη μέρα τα αγόρια στους δρόμους και τα κορίτσια να συγυρίζουν τα « σπιτάκια τους » και να χτενίζουν την κούκλα τους . Το βραδάκι αγόρια και κορίτσια στα « σπιτάκια » , να παίζουν τις κουμπάρες και να κάνουν τους γιατρούς .Ο Μανόλης με τη Σταυρούλα και ανάμεσα τους το δυόμισι χρονών παιδάκι τους, η κούκλα τους. Κεράσματα δήθεν φιλοφρονήσεις-ιδέες δανικές από τους μεγάλους- και κάπου κάπου μερικά φιλάκια χαϊδολογήματα και καμιά ένεση ! …
Στο μπακάλικο της κυρά Αγγέλας ο κόσμος ψώνιζε . Μισή οκά ψωμί, μισή οκά φασόλια , μισή οκά μακαρόνια , όλα μισή οκά και να τα γράψει στο τεφτέρι . Το Σάββατο το βράδυ ,ο κυρ Κώστας ο άντρας της κυρά Αγγέλας ,έπαιρνε τα τεφτεράκια και ως που να πεις ένα ,είχε προσθέσει όλα τα βερεσέδια της εβδομάδας . Αν δεν είχες μεροκάματα , δεν είχες να πληρώσεις ,άρχιζαν οι στεναχώριες και τα λόγια .
Οι μεγάλοι , νοικοκυρές κυρίως , λίγο πριν τη δύση του Ήλιου έβγαιναν με το ποτιστήρι να καταβρέξουν το ξερό χώμα , να αιχμαλωτίσουν τη σκόνη . Πότιζαν στις γλάστρες τις γαριφαλιές τα νυχτολούλουδα και το γιασεμί τους . Έβγαζαν έξω στο δρόμο τις καρέκλες τους ,μαζεύονταν τρεις ή τέσσερις και περισσότερες , μια γειτονιά και συζητούσαν, χαχάνιζαν και κουτσομπόλευαν περιμένοντας τους άντρες να γυρίσουν από τη δουλειά .
Τότε όλοι ήταν μεροκαματιάρηδες, και φτωχοί , τότε ήταν όλοι ένα… χαρούμενοι και ευτυχισμένοι . Και όταν δεν ήταν χαρούμενοι , η στενοχώρια και η πίκρα για τον καθένα ήταν ένα μικρό κομμάτι γιατί την μοιράζονταν …




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ναταλία...
31-05-2010 @ 06:25
Τότε όλοι ήταν μεροκαματιάρηδες, και φτωχοί , τότε ήταν όλοι ένα… χαρούμενοι και ευτυχισμένοι . Και όταν δεν ήταν χαρούμενοι , η στενοχώρια και η πίκρα για τον καθένα ήταν ένα μικρό κομμάτι γιατί την μοιράζονταν …

Άλλα χρόνια τότε ο κόσμος συμπονούσε το διπλανό του . πολύ ωραία εξηστορείς::yes.:: ::up.::
ΑΔΩΝΙΣ
31-05-2010 @ 07:36
ΕΔΩ ΚΑΛΛΙΠΟΛΗ - ΕΔΩ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΕΙΟ - ΕΔΩ ΑΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ//// ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΚΡΥΦΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ'Ι'ΚΗ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΛΕΕΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ!
ΑΤΤΙΚΟΣ
07-06-2010 @ 12:20
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο