| |
οι ναυτικοι ονειρευονται στεριες
και οι στεριανοι της θαλασσας το κυμα
οι ερωτευμενοι ενα παθος να τους λυτρωσει
και οι καταδικοι ενος δικαστη τη χαρη
μα αυτος δεν ονειρευεται ουτε φως ουτε σκοταδι
μοναχα οταν σβηνει στη σιωπη
βλεπει τις σκεψεις του να χανονται στον αδη
τοσα τα χρονια σκυθρωπος
με αγαπες να περνανε
σχεδια που ναυαγουν πριν καν αρχισουν
και μια φωνη εκει στο βαθος του μυαλου
τσακισε πριν να σε τσακισουν
οπως περναει το τραινο της γραμμης
το πληθος των βουβων προσωπων
σε λογια που δεν εχουν ειπωθει θα δεις
τα προσωπεια των οντων
οι ναυτικοι ποθανε τις στεριες που ποτε δεν θα χουν
και οι στεριανοι σκιαζονται στο τελος το κυμα
οι ερωτευμενοι πεθαινουν αναξιοι του παθους
και οι δικαστες την χαρη δεν θα δωσουν
μα αυτος δεν ονειρευτηκε ποτε ουρανους γαλαζιους χελιδονια
αυτος αγαπησε ενα παλιοκαιρο
αγαπες που ξεφτυσανε στα χρονια
και μια ματια σαν την φωτια στο βλεμα καιει
χιλια τα βραδυα των ανθρωπων μα κανενα να αξιζει
μα ξερει στο τελεις ο καθεις παιρνει οτι αξιζει
και στο τελος πριν να κοιμηθει
ενα γελιο τον παιρνει
η δικαιοσυνη ειναι για τους τρελους
μα η συγχωρεση για τους αγιους
και αυτος το κοσμο τον συγχωρεσε
και τιποτα δεν μενει
παρα της γαληνης προσκεφαλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
