Σ' ένα γαλάζιο στρώμα από άπειρο
ξαπλώνω το σώμα μου ελαφρύ σαν τον άνεμο.
Πίσω από τα τείχη της αξιοπρέπειάς μου
στέκεσαι εσύ - και τα γκρεμίζεις.
Σ'ένα βαθύ,πράσινο λιβάδι από έρωτα
μέτρησα τα όνειρα τα ατέλειωτα
και καθετί που φάνταζε μικρό και αβασάνιστο
πήρε μια διαφορετική τροπή - με το χρώμα με των ματιών σου.
Σε μια φωτογραφία του παλιού καιρού
κάποιου τρελού αλήτη καιροσκόπου
είδα δυο πρόσωπα τυφλωμένα από τα φώτα
να οδηγούνται αγκαλιά - στον ουρανό.
Σ'ένα φύλλο χαρτί από μετάξι
γράφω τον έρωτα όπως τον είχα πρωτοδεί.
Και ήταν γλυκός και αγνός και άσπιλος
σαν γέλιο μικρού παιδιού - σαν το δικό σου γέλιο.
