| |
| | Αναζητώντας την ευτυχία |  | | | νυχτώνει βγαίνω να σε βρω σα φεγγαράκι δυο μερώ,,, | | |
Αναζητώντας την ευτυχία
Μες τις αναλαμπές της ευτυχίας
Μια μακρά σιγή
Σε κάνει να ξεχνάς
Αν πρέπει εκείνη να σε βρει
Ή αν εσύ την ψάχνεις
Κι όταν μπροστά σου έρχεται απορείς
Όμως κάθε φορά,
Μια ρυτίδα ακόμη, στο πρόσωπο της,
Σου θυμίζει πόσο αγώνα έκανες
Για να καταλάβεις ότι…
Είσαι άνθρωπος,
Που θρέφεται απ’ τις σάρκες του,
Έως το πέρας,
Της ηδονής,
Του κανιβαλισμού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου | | | |
|
apelsini
05-06-2010 @ 14:41 | ::yes.:: ::up.:: | | malkon64
05-06-2010 @ 15:49 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | **Ηώς**
09-06-2010 @ 03:20 | ::theos.:: ::theos.::
καλησπέρα Φωτεινέ.....
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
