| |
| | Το σπουργίτη |  | | | πετάει πετάει.................. τι ώρα είναι αυτή καλέ ? | | |
[color=black][font=georgia]Πέταξε άσπρο σύννεφο και μαύρο νυχτοπούλι
Πέταξε επάνω απ’ τα κορμιά του έρημου σταθμού
Στο κρώξιμο και στη βροχή που φτάνει ως το μεδούλι
Να θυμηθώ το όνειρο παλιού καλοκαιριού
Στην κοίτη του ,που έρρεε χρυσάφι μεσημέρι
Και η ζωή κινούτανε σε δίνη τραγική
Σα κόμπρα που εμπαινόβγαινε στο ψάθινο πανέρι
Για να δαγκώσει φανερά το χέρι γητευτή
Στην κοίτη αυτή που φύτρωνε ασπάλαθος στη πέτρα
Ήρθες εσύ και φόραγες του κόσμου τη φωτιά
Και στα μαλλιά τρικύμισμα, αχτίδα και φαλτσέτα
Έτσι , που όποιος ξανοίγεται να κόβεται η λαλιά
Φωνή που είπες τη σιωπή δεν είδες στο μυαλό μου
Το δέρμα που ολορίγησε στην πρώτη τη στιγμή
Ψυχή που είχα για άτρωτη , ψυχή μικρού εντόμου
Στη φλόρα άνοιξης νεκρής άπλωσε να κρυφτεί
Θυμάμαι όταν προσπέρναγες με κοίταξες με λύπη
Κι εγώ ; εχθρός , κοκκίνησα στη μέση του πευκιά
Τότε πως απροσδόκητα στέλνεις φιλί σπουργίτη
Εσύ ήσουν μόνο μια στιγμή, μ’ αυτό έκανε φωλιά.
Πετάξτε από βουνοσειρές και θάλασσες του Νότου
Δείτε χωριά των ουρανών και πόλεις βυθισμένες
Περάστε απ’ το παράθυρο του γιού του πιερότου
Δείτε ότι κλαίει παρόμοια με μοσχοαναθρεμμένες
Βρείτε το δισκοπότηρο που είναι του Ιούδα
Γυρίστε στο πιο πέτρινο αλώνι των μαχών
Ψάξετε λέξη ταιριαστή στου δειλινού τη σούδα
Πείτε τη την ανατολή των λίγων ζωντανών
Κυλήστε αίθρια, μαλακά, επάνω από καρνάγια
Μιλήστε της απόστασης που κάμει η ξενιτειά
Στον πόντο ερθείτε απόμερα να μάσετε ναυάγια
Χαθείτε στου ναυτόπαιδου της μάνας τη ματιά.
Αστράψετε στην έκταση του πάθους και στη ζήλεια
Πλέξτε ηδονή και έρωτα μαζί με φονικό
Το μυστικό κρατήστε το στα σπλάχνα ως τα κογχύλια
Πολλοί θα ερθούν να κλέψουνε αντί για εσάς, αυτό
Κορφολογήστε βότανα στα τροπικά τα δάση
Στη μάγισσα, ανέσπερη διακρίνετε ελπισιά
Να πιστευτεί απομέσα της του άρρωστου η κράση
Να σηκωθεί ο πυρετός και να ‘ρθει η γιατρειά
Και όταν γυρίσετε ξανά πείτε τα του σπουργίτη
Που διόλου δεν αποδημεί ετούτο το φιλί
Μήπως το έλξουν , στην ορμή του μαύρου του μαγνήτη
Και σα στοιχειό το κάνουνε να τριγυρνάει τη γη.
Να τριγυρνάει μήπως και βρει αυτή που το εγέννει
Κάποια στιγμή ανεξάντλητη θερμού καλοκαιριού
Και ίσως αν θα επέστρεφε , πίσω να μου τη φέρνει
Να τηνε νιώσω δάκρυο, στην άκρη του ματιού ... [/font][/color]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
Δέσποινα1971
05-06-2010 @ 14:57 | Να τριγυρνάει μήπως και βρει αυτή που το εγέννει
Κάποια στιγμή ανεξάντλητη θερμού καλοκαιριού
Και ίσως αν θα επέστρεφε , πίσω να μου τη φέρνει
Να τηνε νιώσω δάκρυο, στην άκρη του ματιού ...
Σπλάτς....
καλό ξημέρωμα!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
06-06-2010 @ 03:06 | Και όταν γυρίσετε ξανά πείτε τα του σπουργίτη
Που διόλου δεν αποδημεί ετούτο το φιλί
Μήπως το έλξουν , στην ορμή του μαύρου του μαγνήτη
Και σα στοιχειό το κάνουνε να τριγυρνάει τη γη.
Υπέροχο όλο Σπλατς ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | arpistre
06-06-2010 @ 04:04 | η ώρα είναι δύο, και μαζί με τον πρωινό καφέ, μου φτιάχνεις την Κυριακή
::smile.:: | | Nocturna_
15-06-2010 @ 13:17 | Τι λε ρε Πρίγκηπα έχεις πι σι και στο σπίτι? Μουχαχά!
Ρε, η θάλασσά σου σα ν' αντάριασε λιγάκι..
Σκοπός των βράχων είναι να χτυπιούνται απ'τα κύμματα, όχι το ανάποδο γλυκέ μου..
Μαγικό φασόλι καθ'οδόν..βουρ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
