| |
Ήταν μία κρύα μοναχική βουβή νύχτα. Στον ουρανό ξεκουραζότανε η πανσέληνος έχοντας για παρέα μερικά άστρα των οποίων το φως τρεμόσβηνε όπως και η φλόγα του κεριού σε ένα απαλό αεράκι. Εγώ όπως πάντα μόνος,στις σκέψεις μου και στην αναζήτηση των λύσεων στα προβλήματα μιας ζωης. Κοιτάζοντας τη φλόγα από το τζάκι που σιγοκαίει τα κούτσουρα και αφήνει στάχτες, μου έρχονται στο μυαλό όσοι με ‘κάψανε’ σε αυτήν την ζωή και μου αφήσανε στάχτες. Κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα ότι είχε αρχίσει να βρέχει Οι σταγόνες της βροχής χτυπούσαν το τζάμι κάνοντας τον χτύπο να ακούγεται σαν την ερωτικότερη μπαλάντα που μπορούσε να γραφτεί από έναν άνθρωπο. Αυτή η μελωδία με έκανε να χαμογελάσω επειδή πίστεψα ότι η βροχή μου έπαιζε μουσική για να απαλύνει τον πόνο μου. Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και πλησίασα το τζάμι. Άνοιξα το παράθυρο και άφησα μερικές στάλες να μπουν στο δωμάτιο μου να μου κάνουν συντροφιά. Καθώς έβλεπα την βροχή να πέφτει, ακούγοντας τη μελωδία, πίστεψα ότι πάνω σα φύλλα των δέντρων γινόταν ένα πάρτυ με καλεσμένους μόνο τις στάλες τις βροχής. Είχα καιρό να πάω σε πάρτυ,έτσι αποφάσισα να βγω έξω να διασκεδάσω μαζί με τη βροχή έστω και χωρίς πρόσκληση. Βγαίνοντας από την πόρτα αισθάνθηκα αμέσως καλύτερα. Η μουσική και ο ρυθμός όλο και δυναμώνανε. Τα αστέρια από κεριά που τρεμοπαίζανε μεταμορφωθήκανε στα πιο δυνατά φωτορυθμικά. Ο ουρανός έγινε σκεπή και τα φύλλα από τα δέντρα η πίστα για ξέφρενο χορό. Όσο συνέχιζα αντί να κουράζομαι αισθανόμουν πιο νέος και πιο ήρεμος. Μαζί με τον ιδρώτα έφευγε η θλίψη στεναχώρια και ένοιωθα τα προβλήματα μου να με εγκαταλειπουν.Δεν είχα την αίσθηση του χρόνου ούτε του τόπου απλώς ήξερα ότι ένοιωθα καλυτερα,μια από τις λίγες φορές μέσα στη ζωή μου χαρούμενος που είμαι άνθρωπος χαρούμενος που ζω.
Ήταν μια κρύα μοναχική βουβή νύχτα. Κατέληξε όμως στο πιο ωραίο πάρτη που είχα πάει. Αν και η βροχή δεν με είχε καλέσει με άφησε να διασκεδάσω και εγώ μαζί της ,αν και καταβαθος πιστεύω ότι αυτό το πάρτη διοργανώθηκε μονό για μένα. Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι η βροχή και το πάρτη σταμάτησαν απότομα και δε πρόλαβα να τα ευχαριστησω.Τα αστέρια έσβησαν, η πανσέληνος έφυγε και χωρίς να το καταλάβω καθόμουνα και στέγνωνα κάτω από τον Ήλιο.. Αποφάσισα να γυρίσω στη μοναξιά του σπιτιού μου,επειδη οι δρόμοι είχαν αρχίσει να γεμίζουν από κόσμο και θα με περνούσανε για τρελό που ήμουνα με τα βρεγμένα ρούχα στη μέση του δρόμου να χορεύω με ένα κλαδί, που είχα για ντάμα. Γυρνώντας στο σπίτι και κλείνοντας τη πόρτα άφησα πίσω τις χαρούμενες στιγμές που πέρασα την νύχτα και επέστρεψα στη μοναξιά του σπιτιού μου. Δεν είχα κανέναν να του διηγηθώ την περιπέτεια μου αλλά και πάλι θα γέλαγε οποίος την άκουγε. Έτσι κάθισα πάλι στο τζάκι, στο οποίο είχε ήδη σβήσει η φωτιά, και ξαναβρέθηκα στο πάρτη με τις αναμνήσεις μου. Είχα βυθιστεί σε αυτές και η ώρα περνούσε….
Αν και αναμνήσεις με κάνανε πάλι να χαμογελώ και να αισθάνομαι καλά. Έπρεπε όμως να επιστρέψω στην σκληρή πραγματικότητα της ζωής μου. Άνοιξα την τηλεόραση για να δω τι γίνετε στον έξω κόσμο. Είναι το μόνο μέσο επικοινωνίας που μου έχει μείνει με τον κόσμο. Μερικές φορές αισθάνομαι άσχημα γιατί όταν βλέπω να τυχαίνουν σε συνανθρώπους μου κακουχίες και δύσκολες καταστάσεις αισθάνομαι τυχερός που μέσα στην μοναξιά μου έχω τουλάχιστον την υγειά μου. Αρχίσανε να λένε και για τα προβλήματα που δημιούργησε η ξαφνική νεροποντή. Έβλεπα τα πλημμυρισμένα σπίτια και άκουγα τις κραυγές απόγνωσης που έβγαιναν από τα στόματα των ανθρώπων που χάσανε τις περιουσίες τους η και ακόμα οικογενειακά η φιλικά τους άτομα. Βλέποντας αυτόν τον πόνο εγώ σκεφτόμουνα πόσο καλά είχα περάσει και χαμογελούσα. Χτύπησε το τηλέφωνο και το κοίταξα ξαφνιασμένος. Σήκωσα το ακουστικό και άκουσα μια γυναικεία φωνή να με χαιρετάει. Χαιρέτησα και εγώ και ρώτησα απορημένος ποια είναι τότε αυτή μου είπε: ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΑΘΟΣ, και το έκλεισε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε γίνει αυτό. Μου είχε γίνει συνήθεια.
Οι ειδήσεις είχαν φτάσει στο δελτίο καιρού. Κάθισα με αγωνιά να ακούσω για να δω αν γινότανε κανένα πάρτη κοντά στη γειτονιά μου. Μάταια όμως. Είχε ένα χαμόγελο όταν είπε ότι ήταν μπορα και πέρασε και ότι σήμερα θα είχαμε μια ζεστη,αρα ανιαρή για μένα, νύχτα. Αυτός φυσικά δεν ήξερε ότι εγώ ήθελα να βρέχει για να ξεφύγω από την μοναξιά μου.
Άναψα το τζάκι και κοίταγα έξω από το παράθυρο μου την ήσυχη νύχτα και τα ακούνητα φύλλα. Όλα ήταν εκεί τα αστέρια, το φεγγάρι πιο χλωμό από ποτέ το αεράκι. Το μόνο που έλειπε ήταν η μουσική. Ξαφνικά ακούστηκε μια μελωδία και αισθανόμουνα να φεύγω από το σώμα μου. Έφτασα ψηλά και έβλεπα το σώμα μου να κάθεται ακίνητο να βλέπει το τζάκι. Άκουσα μια φωνή να μου λέει: ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ, ΕΛΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ. Κατάλαβα ότι αυτή η φωνή δεν ήταν ανθρώπινη. Τότε κατάλαβα τι είχε γίνει. Ο Θεός μου έκανε αυτό το πάρτη ως αποχαιρετιστήριο δώρο από αυτόν εδώ τον κόσμο.
Τουλάχιστον πέρασα ένα από τα καλύτερα βράδια της, πρωην, ζωης μου. Την επόμενη μέρα στις ειδήσεις λίγο πριν το δελτίο καιρού είπαν και για μένα. Ένας άντρας βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, ήταν μόνος στη ζωή μόνος και στο θάνατο. Το δελτίο καιρού έλεγε για βροχές την νύχτα που ερχότανε. Τότε κατάλαβα ότι την επόμενη μέρα θα είχα παρέα. Άκουσα ένα τηλέφωνο να χτυπάει και μια γυναικεία φωνή να λέει: ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΑΘΟΣ. Έτσι ήταν και η ζωή μου ένα ΛΑΘΟΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
