| |
elli
30-06-2005 | Όλα κι όλοι γύρω μας θέλουν συνεχώς να μας ξεγελούν
Ξεγελούν τα όνειρα την ίδια τη ζωή
Κι αυτή με τη σειρά της ξεγελά εμάς με το να μας επιτρέπει, όταν είμαστε ξύπνιοι κάποιες φορές, να ονειρευόμαστε ό,τι θέλουμε ανά πάσα στιγμή
Ξεγελιόμαστε ζώντας με κάποιες ψευδαισθήσεις και όνειρα, έτσι για να περνά η ζωή μας μέσα σε μια ψευδαίσθηση κι εμείς με τη σειρά μας νομίζουμε ότι ξεγελάμε την ίδια τη ζωή
Μα όταν ξυπνάμε απότομα, τις περισσότερες φορές αν όχι όλες, μας βγαίνει η ψευδαίσθηση "ξενέρωτη". Ναι, η σκληρή πραγματικότητα της ζωής, όταν σε ξυπνά από το λήθαργο σου, σου δίνει και κανένα χαστούκι για να ξενερώσεις
Είναι όπως όταν έχεις ναρκωθεί, μετά από μια χειρουργική επέμβαση κι ο αναισθησιολόγος για να ξυπνήσεις, από το λήθαργο της νάρκωσης, σου δίνει και κανένα χαστουκάκι να ξενερώσεις
Και τώρα σκέφτομαι πως αν προσωποποιούσα έτσι απλά την ίδια τη ζωή θα ήταν: «Ένας ψυχρός αναισθησιολόγος που κάνει απλά και ψυχρά τη δουλειά του»
Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα από κάποιες σκέψεις μου στο πεζό λόγο, και που θεώρησα πως μόνο σε κάτι δικό σου θα μπορούσε να δημοσιευθεί...ʼλλωστε κολλάει λίγο νομίζω τώρα με αυτό που έγραψες...Τι λες? Πάντως να είσαι καλά Χρήστο να παραμείνεις εδώ και να γράφεις για όλους εμάς που σε παρακολουθούμε ανελλιπώς!!!!. | | Αγνή
30-06-2005 | Η τελευταία σου στροφή φανταστική!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
