| |
Τα χείλη σου αρπάζουν στον αέρα,
το άρωμα λαβωμένου φεγγαριού,
μου πες θα σε ξαναδώ μια μέρα,
και το φιλί σου έχει πορφύρα κοχυλιού.
Πέφτουν οι σκέψεις μέσα στη καρδιά
τα άστρα μπλέκονται ξανά μέσα στο νου,
σε φέρνει αγέρας απο μέρη μακρινά,
κι' αγκαλιά σου έχει το χρώμα τ' ουρανού.
Απ τη καρδιά σου βλέπω όνειρα γερμένα,
που ο ίσκιος τους απλώνετε παντού,
δέντρα που ρίχνουνε τα φύλλα τους σε μένα,
σ' ένα φθινόπωρο νοσταλγικού καιρού.
Απόψε ξάπλωσες κι άπλωσες τα χέρια,
με πήρες κάτω απ' το κύμα του καιρού,
είπες, κοίτα πως δεν άλλαξαν τ΄ αστέρια,
η ματιά σου έχει το μυστήριο του βυθού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
