| |
παρακολουθώ κάτω απ’ τον ήλιο του μεσημεριού
μια σαύρα να κινείται αδιόρατα
προσεκτικά πολύ, κρατώντας την αναπνοή της.
παραλλαγμένη ώστε να μοιάζει στο τοπίο
και να ξεφεύγει από το βλέμμα, το ελάχιστα εξασκημένο
των θηραμάτων της.
και σκέφτομαι πως κάπως έτσι -δίχως άλλο-
μας πλησιάζει αθόρυβα και στήνει ενέδρα και για μας,
το απρόοπτο…
μα είναι και κάποιες ωστόσο φορές
που ψυχανεμίζομαι την παρουσία του
σαν να ναι η μυρωδιά του αέρα που αλλάζει
κι αναστατώνεται θαρρείς η μέσα μου άπνοια
ή σαν το σούρσιμο να ακούω απ’ την κοιλιά του
έτσι όπως με προσεγγίζει έρποντας
στο μαλακό γρασίδι απάνω το ανοιξιάτικο
ή στα ξερόχορτα ανάμεσα του φθινοπώρου.
-δεν ξέρει βλέπεις από εποχές το απρόοπτο-.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
